Alfred, pełne imię Alfred Ernest Albert (ur. 6 sierpnia 1844 w Windsorze, zm. 30 lipca 1900 w Coburgu) był księciem Saksonii-Coburga-Gothy, księciem Zjednoczonego Królestwa oraz członkiem brytyjskiej rodziny królewskiej. Nosząc tytuły księcia Edynburga, hrabiego Kentu i hrabiego Ulsteru, był drugim synem i czwartym dzieckiem królowej Wiktorii i księcia Alberta z Saksonii-Coburga-Gothy. W rodzinie znany był jako „Affie”.
Życiorys
Książę Alfred został ochrzczony 6 września 1844 roku przez arcybiskupa Canterbury Williama Howleya w prywatnej kaplicy zamku Windsor. Jego chrzestnymi byli: Adolf, książę Cambridge (reprezentowany przez swojego syna, księcia Jerzego), Aleksandra Badeńska (reprezentowana przez księżną Kentu) oraz książę Karol zu Leiningen (reprezentowany przez księcia Wellingtona).
W 1856 roku Alfred rozpoczął swoją karierę w Royal Navy. W sierpniu 1858 roku zdał egzamin na miczmana, rozpoczynając służbę na HMS „Euryalus”. W 1862 roku był wymieniany jako potencjalny następca tronu Grecji po obaleniu króla Ottona I. 24 lutego 1863 roku awansował na porucznika i służył na HMS „Racoon” pod dowództwem hrabiego Gleichen. 23 lutego 1866 roku uzyskał stopień kapitana i objął dowództwo nad HMS „Galatea”.
24 maja 1866 roku Alfred otrzymał tytuły księcia Edynburga oraz hrabiego Kentu i Ulsteru, a Parlament przyznał mu roczną pensję w wysokości 15 000 funtów. 8 czerwca zasiadł po raz pierwszy w Izbie Lordów. 24 stycznia 1867 roku wyruszył z Plymouth na pokładzie „Galatei” w podróż dookoła świata. 31 października dotarł do Glenelg w Australii, stając się pierwszym członkiem brytyjskiej rodziny królewskiej, który odwiedził tę kolonię. 12 marca 1868 roku w Sydney został postrzelony przez Henry’ego Jamesa O’Farrella, który został powieszony 21 kwietnia. Książę szybko wrócił do zdrowia i na początku kwietnia 1868 roku kontynuował podróż, powracając do Anglii 26 czerwca 1868 roku.
W 1869 roku Alfred stał się pierwszym przedstawicielem brytyjskiej rodziny królewskiej, który odwiedził Nową Zelandię, a także jako pierwszy zagościł w Indiach (w grudniu 1869) oraz Hongkongu. Następnie przez kilka lat stacjonował na Malcie. 30 grudnia 1878 roku awansował na kontradmirała, a 10 listopada 1882 roku na wiceadmirała. 18 października 1887 roku uzyskał stopień admirała, a 3 czerwca 1893 roku został admirałem floty. W latach 1883-1884 dowodził flotą na kanale La Manche, w latach 1886-1889 kierował Flotą Śródziemnomorską, a od 1890 do 1893 roku dowodził bazą Devonport.
Po śmierci swojego stryja, księcia Ernesta II, w 1893 roku Alfred został nowym księciem Saksonii-Coburga-Gothy po tym, jak jego starszy brat, książę Walii, zrzekł się praw do tronu. Po objęciu tronu, zrezygnował z rocznej pensji od brytyjskiego parlamentu oraz z miejsca w Izbie Lordów. Chociaż początkowo był traktowany jako cudzoziemiec, zdołał zdobyć uznanie wśród swoich poddanych.
Książę Alfred zmarł 30 lipca 1900 roku na raka gardła i został pochowany w mauzoleum rodziny książęcej na cmentarzu w Coburgu. Jego bratanek, Karol Edward, książę Albany, został jego następcą na tronie książęcym.
Rodzina
23 stycznia 1874 roku w Pałacu Zimowym w Sankt Petersburgu Alfred ożenił się z wielką księżną Marią Aleksandrowną (ur. 17 października 1853, zm. 22 października 1920), córką cara Aleksandra II i carycy Marii Aleksandrownej, córki księcia Hesji Ludwika II. Alfred i Maria mieli razem dwóch synów oraz cztery córki:
- Alfred Aleksander (ur. 15 października 1874, zm. 6 lutego 1899), nie miał dzieci
- Maria Aleksandra (ur. 29 października 1875, zm. 18 lipca 1938), żona Ferdynanda I, króla Rumunii, miała dzieci
- Wiktoria Melita (ur. 25 listopada 1876, zm. 2 marca 1936), żona Ernesta Ludwika, księcia Hesji, oraz wielkiego księcia Cyryla Władymirowicza, miała dzieci z obu małżeństw
- Aleksandra Ludwika (ur. 1 września 1878, zm. 16 kwietnia 1942), żona księcia Ernesta von Hohenlohe-Langenburg
- nieznany z imienia syn (ur. i zm. 13 października 1879)
- Beatrycze Leopoldyna (ur. 20 kwietnia 1884, zm. 13 lipca 1966), żona Alfonsa Orleańskiego, księcia Galliery
Odznaczenia i godności
Saskie:
- Wielki Mistrz Orderu Ernestyńskiego (1893, Saksonia-Coburg-Gotha)
Brytyjskie:
- Kawaler Orderu Podwiązki, 1863
- Kawaler Orderu Ostu, 1864
- Kawaler Orderu św. Patryka, 1880
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Łaźni, woj., 1889
- Kawaler Wielki Komandor Orderu Gwiazdy Indii, 1870
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu św. Michała i św. Jerzego, 1869
- Kawaler Wielki Komandor Orderu Cesarstwa Indyjskiego, 1887
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego, 1899
- Kawaler z Prawa Orderu św. Jana Jerozolimskiego, 1888
- Członek Tajnej Rady Wielkiej Brytanii, 1866–1893
Zagraniczne:
- Krzyż Wielki Orderu Wieży i Miecza (1858, Portugalia)
- Wstęga Dwóch Orderów (1889, Portugalia)
- Wstęga Trzech Orderów (1894, Portugalia):
- Krzyż Wielki Orderu Chrystusa (1889)
- Krzyż Wielki Orderu św. Benedykta z Avis (1889)
- Krzyż Wielki Orderu św. Jakuba od Miecza (1894)
- Order Słonia (1863, Dania)
- Order Orła Czarnego (1964, Prusy)
- Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (1964, Prusy)
- Wielki Komandor Orderu Hohenzollernów z mieczami (1978, Prusy)
- Order Kamehamehy I (1865, Hawaje)
- Krzyż Wielki Orderu Ludwika (1865, Hesja)
- Order Domowy Nassauski Lwa Złotego (1965, Holandia)
- Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (1867, Brazylia)
- Order Korony Rucianej (1867, Saksonia)
- Order Annuncjaty (1867, Włochy)
- Order śś. Maurycego i Łazarza I kl. (1867, Włochy)
- Order św. Andrzeja (1867, Rosja)
- Order św. Aleksandra (1867, Rosja)
- Order Orła Białego (1867, Rosja)
- Order św. Anny I kl. (1867, Rosja)
- Order św. Stanisława I kl. (1867, Rosja)
- Order Korony Wendyjskiej I kl. z Koroną w Rudzie (1868, Meklemburgia)
- Krzyż Wielki Orderu św. Stefana (1873, Austro-Węgry)
- Order Serafinów (1881, Szwecja)
- Order Lwa Niderlandzkiego I kl. (1882, Holandia)
- Order Osmana I kl. z brylantami (Turcja)
- Krzyż Wielki Orderu Karola III (1887, Hiszpania)
- Order Złotego Runa (1888, Hiszpania)
- Krzyż Wielki Orderu Korony (1889, Wirtembergia)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Duke of Edinburg’s Throne • An English Prince to Rule a German Duchu – „The New York Times”
Zdjęcia z pobytu księcia Alfreda na Tasmanii. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-01)]
