Alfred Krygier (urodzony 15 stycznia 1887 roku w Krakowie, zmarły 30 grudnia 1956 roku w Warszawie) był polskim d działaczem socjalistycznym oraz posłem na Sejm Ustawodawczy w latach 1947–1952.
Życiorys
Studia prawnicze ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zdobył również aplikację w swoim rodzinnym mieście. W 1911 roku dołączył do PPSD. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej, a po wojnie osiedlił się w Wiedniu, gdzie pracował w Towarzystwie Ubezpieczeniowym „Feniks”. W 1920 roku wrócił do Polski i osiedlił się w Warszawie, gdzie znalazł zatrudnienie w Towarzystwie Ubezpieczeniowym „Przyszłość”, a w latach 1932–1936 pełnił funkcję dyrektora. Był aktywnym członkiem PPS, uczestniczył w jej kongresach oraz należał do wąskiego grona podejmującego decyzje w lewicowej frakcji (w latach 1922–1924 przebywał w ZSRR). W 1928 roku został wybrany zastępcą posła z okręgu Warszawa. Angażował się w ruch spółdzielczy oraz pracował jako dziennikarz, przez cztery lata pełniąc funkcję redaktora naczelnego „Przeglądu Ubezpieczeń Społecznych” (do 1930), a także pisząc dla „Robotnika” oraz „Robotniczego Przeglądu Gospodarczego”.
W trakcie II wojny światowej działał w PPS–WRN, ukrywając się na Mazowszu, z dala od Warszawy. Był autorem publikacji propagandowej zatytułowanej „Dwa totalizmy – dwaj wrogowie”, wydanej przez BIP Komendy Głównej AK. Po zakończeniu wojny pracował m.in. w ZUS oraz PAN i zasiadał w Sejmie Ustawodawczym jako poseł z ramienia Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1948 roku przeszedł do PZPR, a po wydarzeniach października 1956 roku kierował komisją rehabilitacyjną, która badała przypadki usunięcia niektórych działaczy PPS z ruchu robotniczego w 1948 roku.
Otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w 1949 roku. Był żonaty z Stefanią Krygier (1895–1951), lekarką i działaczką kobiecą PPS. Oboje zostali pochowani na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 47, grób 63/64/65).
Przypisy
Bibliografia
(red. Feliks Tych), Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego. T. 3. K, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego, Muzeum Niepodległości w Warszawie, „Książka i Wiedza”, Warszawa 1992
