Alfred Kiss
Alfred Kiss, znany również jako Alfred Kiß (ur. 10 września 1904 w Łodzi, zm. 25 kwietnia 1945 na Helu) był niemieckim fotografem, który zyskał uznanie dzięki dokumentowaniu historii Łodzi podczas II wojny światowej.
Życiorys
Był synem Hermanna Kissa, który urodził się w Łodzi, oraz Emmy Grenig (Grühning). Alfred kształcił się w Niemieckim Gimnazjum Reformowanym w Łodzi, a następnie rozpoczął pracę w fabryce Ludwika Grohmana. Po ukończeniu szkoły zawodowej w Mönchengladbach zdobył kwalifikacje jako mistrz przędzalnik. Jego pasją była jednak fotografia. Na początku skupiał się głównie na fotografowaniu obiektów i miejsc związanych z kulturą niemiecką, w tym cmentarzy z I wojny światowej. W 1935 roku brał udział w spotkaniu VDA (Volksbund für das Deutschtum im Ausland) w Königsbergu. Wspólnie z fotografem Waldemarem Rode założył archiwum fotograficzne o nazwie Archiv Ostlandbild, które miało na celu dokumentowanie obecności Niemców w Polsce.
Do 1938 roku mieszkał przy ul. Dzikiej 41 w Łodzi na Bałutach, po czym z rodziną przeniósł się do Chemnitz. Po wybuchu wojny wrócił do Łodzi, gdzie osiedlił się przy Adolf Hitlerstrasse 145 (obecnie ul. Piotrkowska 145). W tym czasie założył własne studio fotograficzne Fotoarchiv Ostlandbild, w ramach którego gromadził zdjęcia Łodzi oraz jej mieszkańców. W okresie okupacji niemieckiej jego zdjęcia obejmowały także nazistowskich prominentów, w tym Artura Greisera oraz Adolfa Hitlera. Alfred dokumentował również zniszczenia łódzkich synagog oraz w 1940 roku fotografował powstawanie Litzmannstadt Ghetto. Jego fotografie były publikowane w „Litzmannstadtter Zeitung”. W 1943 roku został wcielony do armii, gdzie brał udział w działaniach na froncie wschodnim, m.in. w Kownie.
Alfred był mężem Marty i miał z nią trzech synów: Hansa, Fryderyka oraz Guenthera.
