Alfred Kamienobrodzki herbu Rogala (urodzony 10 marca 1844 w Tarnowie, zmarły 25 listopada 1922 we Lwowie) był polskim budowniczym, architektem oraz malarzem akwarelistą.
Życiorys
Był synem Adolfa, pracownika magistratu, oraz Aleksandry z Dąbrowskich. Uczestniczył w powstaniu styczniowym, gdzie odniósł poważne obrażenia w jednej z pierwszych bitew. Rysunku uczył się pod okiem Leona Dembowskiego w Krakowie, a studia z zakresu architektury ukończył na Politechnice Wiedeńskiej. Mieszkał we Lwowie, gdzie prowadził biuro architektoniczne. Jego twórczość malarska koncentrowała się głównie na akwareli, przedstawiającej krajobrazy, widoki wnętrz oraz architekturę Lwowa, Krakowa i ich okolic, a także regionu Wołynia. Był członkiem Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie. W 1880 roku zredagował Kalendarz Techniczny, wydany przez towarzystwo. Należał również do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i brał aktywny udział w jego wystawach. W 1881 roku prezentował w Krakowie akwarele zatytułowane Wieża ormiańska we Lwowie oraz Jesień, a w 1887 roku na I Wystawie Sztuki Polskiej w Krakowie wystawił akwarele: Wieża ormiańska we Lwowie, Brama Floriańska w Krakowie, Wnętrze pokoju jadalnego, Motyw z Wołynia, Motyw z okolic Lwowa oraz Szkic dekoracyjny. Niektóre z jego rysunków były reprodukowane w Tygodniku Illustrowanym.
W 1892 roku był członkiem Komitetu Wystawy Przemysłu Budowlanego we Lwowie, gdzie zaprezentował kilka projektów, takich jak:
- Plan konkursowy Kasy Oszczędności we Lwowie,
- Plan konkursowy Muzeum Przemysłowego,
- Plan budowy pawilonu wystawowego,
- Plan budowy kościoła i cerkwi w Skolem (powiat stryjski),
- Plan budowy szkoły ludowej im. T. Czackiego.
W 1894 roku na wystawie lwowskiej zdobył złoty medal za swoje prace architektoniczne.
Alfred Kamienobrodzki aktywnie uczestniczył w organizacji jubileuszowej wystawy Towarzystwa Politechnicznego w 1902 roku jako członek komitetu wykonawczego oraz jury. Na tej wystawie w dziale wynalazków polskich zaprezentował Przyrząd automatyczny do ustalania poziomego lub pionowego położenia przedmiotu na osi się obraczącego. W 1913 roku na Wystawie Akwarel i Pasteli we Lwowie pokazał pejzaż Staw Janowski. Po 1920 roku miał we Lwowie własną wystawę projektów, modeli architektonicznych oraz akwarel. Był również członkiem Towarzystwa Strzeleckiego i trzykrotnie pełnił funkcję króla kurkowego.
Podczas pobytu w Wiedniu ożenił się z Józefą Krtsmary, pochodzącą z Węgier, z którą miał siedmioro dzieci, w tym syna Adolfa, architekta, oraz córkę Józefę, żonę Kazimierza Gubrynowicza, księgarza i wydawcy.
Zmarł we Lwowie 25 listopada 1922 roku i spoczywa na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Część akwarel Alfreda Kamienobrodzkiego znajduje się w Muzeum Historycznym miasta Lwowa, kilka w Muzeum Historycznym w Tarnowie, a także w rękach rodziny.
Przypisy
Bibliografia
RóżaR. Jodłowska RóżaR., Kamienobrodzki Alfred (1844-1922), [w:] EmanuelE. Rostworowski (red.), Polski Słownik Biograficzny, Wrocław: Ossolineum, 1965, s. 522–523 (pol.).
Linki zewnętrzne
Lwowski architekt i malarz. mwolter_kamienobrodzki.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-07)].
Podręcznik dla budujących (1919) w bibliotece Polona.
