Alfred Jensen

Alfred Jensen (urodzony 30 września 1859 w m. Forsa, w Hälsinglandzie, zmarł 15 września 1921 w Wiedniu) był szwedzkim tłumaczem, dziennikarzem i slawistą.

Życiorys

Był synem inżyniera budownictwa, Carla, oraz Caroliny Modéer. Po zakończeniu edukacji spędził rok w Rosji, a następnie zapisał się na Uniwersytet w Uppsali, gdzie przez cztery lata studiował języki nordyckie, estetykę, łacinę, historię, filozofię oraz astronomię. Nie zdał jednak ostatniego egzaminu, co uniemożliwiło mu uzyskanie stopnia naukowego. W 1884 roku wyjechał do Niemiec, gdzie rozpoczął pracę w magazynie „Exporteur” w Hamburgu, a także działał jako korespondent „Göteborgs Handels- och Sjöfartstidning”, przesyłając informacje o wydarzeniach w Niemczech. Ostatecznie został stałym członkiem redakcji gazety w Göteborgu, a później korespondentem zagranicznym w Berlinie i Wiedniu. W 1897 roku ożenił się z tłumaczką Karin Lidforss. Trzy lata później wrócił do Szwecji, gdzie w 1901 roku został członkiem Instytutu Nobla Akademii Szwedzkiej, specjalizując się w literaturze krajów słowiańskich. Równocześnie pełnił rolę tłumacza, pisarza i wykładowcy. Od 1906 roku pracował na Uniwersytecie w Uppsali, gdzie w 1907 roku otrzymał honorowy doktorat, głównie za biografię Ivana Gundulicia. Podczas pobytu w Rosji nauczył się języka rosyjskiego, a później opanował także język polski i czeski, a następnie języki południowosłowiańskie. Po raz pierwszy odwiedził Bałkany w 1890 roku, a po uzyskaniu stypendium w 1895 roku spędził tam rok, podróżując po Słowenii, Serbii i Czarnogórze. Podróżował również przez Morze Czarne do Rosji, aż po Azję. Niemal każdego roku odwiedzał różne kraje słowiańskie.

Tłumaczył na szwedzki między innymi polską literaturę, szczególnie utwory romantyków, w tym „Pana Tadeusza” A. Mickiewicza (1898), dzieła J. Kochanowskiego, S. Wyspiańskiego oraz W.S. Reymonta. W 1899 roku opublikował zbiór przekładów „Polska skalder” (Polscy poeci). Z twórczości pisarzy słowiańskich przetłumaczył także „Eugeniusza Oniegina” Puszkina (1889), utwory Fiodora Dostojewskiego, Leonida Andriejewa i Ivo Vojnovicia. W 1896 roku wydał zbiór przekładów „Ur slavernas diktvärld” (Ze świata poezji słowiańskiej). Napisał również prace slawistyczne „Slavia”, które zostały opublikowane w dwóch tomach w latach 1896-1897. Mimo iż opublikował kilka prac naukowych, nie został w pełni zaakceptowany przez szwedzkie środowisko akademickie ani uznany przez literackie kręgi w Szwecji, które zarzucały mu niedociągnięcia w przekładach.