Alfred Hugon Figaszewski

Alfred Hugon Figaszewski

Alfred Hugon Figaszewski (urodzony 21 października 1899 w Warszawie, zmarł 1 sierpnia 1939 tamże) był polskim pastorem luterańskim, kapelanem, działaczem patriotycznym oraz współzałożycielem tygodnika „Ewangelik Górnośląski”, który poruszał kwestie dotyczące polskich ewangelików na Górnym Śląsku. Pełnił również funkcję kapelana Wojska Polskiego.

Życiorys

Ksiądz Figaszewski przyszedł na świat 21 października 1899 roku jako syn Alfreda Karola (1870–1941). W 1918 roku ukończył warszawskie Gimnazjum im. Mikołaja Reja, a następnie zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego.

Studia przerwał 11 listopada 1918 roku, kiedy to zaciągnął się jako ochotnik do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej. W kolejnym roku brał udział w walkach z Ukraińcami w Galicji Wschodniej. Ukończył następnie szkołę telefoniczną we Lwowie, zdobywając stopień kaprala, a potem został przydzielony do batalionu zapasowego 36 pułku piechoty jako instruktor. Od 6 sierpnia do 1 października 1919 roku był uczniem 17. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Po zakończeniu szkolenia, w stopniu plutonowego, został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie. Do lipca 1920 roku działał jako działacz plebiscytowy na Mazurach, a w czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył w obronie Warszawy.

W 1921 roku rozpoczął studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1926–1927 podróżował po Europie, przebywając w Strasburgu, gdzie uczestniczył w wykładach Paula Sabatiera. W tym czasie angażował się w działalność patriotyczną w Kole Studentów Polaków. Latem 1927 roku przez trzy miesiące prowadził kolonie dla chłopców w Magny-en-Vexin, a także zwiedzał wydziały teologiczne w Montpellier, Bazylei i Wiedniu. Po drodze do Polski odwiedził także Czechosłowację.

W 1930 roku ukończył studia teologiczne, a 5 października tego samego roku został ordynowany na pastora Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Został wysłany na Górny Śląsk, gdzie pełnił posługę wśród polskich ewangelików, promując wartości patriotyczne. W ramach swojej pracy duszpasterskiej był także prefektem szkół średnich. W 1931 roku został mianowany ewangelickim kapelanem pomocniczym górnośląskich jednostek wojskowych. Rok później współtworzył tygodnik ewangelicki „Ewangelik Górnośląski”, którego był redaktorem przez trzy lata. Podczas swojego pobytu na Śląsku spotykał się z szykanami ze strony Niemców. Aby zachować jedność i spokój wśród śląskich ewangelików, opuścił Górny Śląsk.

11 grudnia 1935 roku został powołany do służby czynnej, zmieniając status na kapelana zawodowego i przyjmując stanowisko szefa duszpasterstwa wojskowego wyznania ewangelicko-augsburskiego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu. Z pomocą żołnierzy i ewangelików z całej Polski doprowadził do budowy kościoła ewangelicko-augsburskiego w Brześciu. Za swoje osiągnięcia w tej pracy otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi. W 1939 roku, z powodu pogarszającego się stanu zdrowia, udał się na kurację do Ciechocinka. Zmarł w szpitalu w Warszawie 1 sierpnia 1939 roku w wieku 39 lat. Został pochowany 4 sierpnia 1939 roku na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie (sektor Al34-1-5).

Według niepotwierdzonych informacji, pośmiertnie awansowano go do stopnia starszego kapelana.

Był mężem Marii z Chałasińskich (1903–1962). Jego syn, Alfred Figaszewski (1924–2020), także został ewangelickim duchownym.

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (pośmiertnie, 3 sierpnia 1939)
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 11 listopada 1936)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
• Odznaka Honorowa „Orlęta”
• Odznaka pamiątkowa 36 pułku piechoty Legii Akademickiej

Zobacz też

kościół ewangelicko-augsburski w Brześciu

Przypisy

Bibliografia

• R. Danielczyk „Ś.p. Ksiądz Alfred Figaszewski”, [w:] „Ewangelik Górnośląski”, rok VIII, nr 33, Katowice: Towarzystwo Polaków Ewangelików na Górnym Śląsku, 1939, s. 274–275.
• E. Kneifel, Die Pastoren der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen, Eging: Selbstverlag des Verfassers, s. 86–87.
• Krzysztof Jan Rej: Ewangelicka służba duszpasterska w Wojsku Polskim 1919–1950. Warszawa: Wydawnictwo Ewangelickiego Duszpasterstwa Wojskowego, 2000.