Alfred Erich Hoche
Alfred Erich Hoche (urodzony 1 sierpnia 1865 w Wildenhain, zmarł 16 maja 1943 w Baden-Baden) był niemieckim lekarzem specjalizującym się w psychiatrii oraz neurologii.
Życiorys
Hoche pełnił funkcję profesora psychiatrii na Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu. Był współautorem publikacji zatytułowanej Die Freigabe der Vernichtung lebensunwerten Lebens (Zezwolenie na niszczenie życia pozbawionego wartości, 1920), która stała się teoretycznym uzasadnieniem dla eksterminacji osób chorych psychicznie w III Rzeszy.
Uważał, że należy wyeliminować ze społeczeństwa ludzi uznawanych za „duchowo martwych”, którzy nie mają świadomości własnej osobowości. Według niego, zabicie takiej osoby nie jest równoważne z morderstwem normalnego człowieka, ponieważ życie duchowe tych osób nie istnieje i można je porównać do odczuć niższych zwierząt. Hoche twierdził, że zabicie osoby z zaburzeniami psychicznymi nie jest przestępstwem, lecz aktem oczyszczającym, eliminującym wszelkie zagrożenia. Propagował eutanazję jako sposób na oczyszczenie społeczeństwa.
Jego poglądy zostały wykorzystane przez nazistów do przeprowadzenia masowych zbrodni na ludziach uznawanych za „pozbawionych ducha”, którzy nie byli w stanie prowadzić normalnego życia (Akcja T4). To doprowadziło do masowych mordów na chorych, opartych na mało precyzyjnych metodach eutanazji. Szacuje się, że w ten sposób zginęło około stu tysięcy osób z problemami psychicznymi. Thilde Marchionini-Soetbeer, przyjaciółka, uczennica i wydawca Hochego, twierdziła, że nie był on świadomy konsekwencji swoich postulatów.
Alfred Hoche zmarł 16 maja 1943. Okoliczności jego śmierci pozostają niejasne. Wieczorem 13 maja uczestniczył w koncercie Schuberta w Baden-Baden, gdzie poczuł się źle. Następnego dnia rano jego służąca znalazła go nieprzytomnego w łóżku. Z pozostawionego listu wynika, że planował popełnienie samobójstwa.
