Alfred Hertz
Alfred Hertz (urodzony 15 lipca 1872 we Frankfurcie nad Menem, zmarły 17 kwietnia 1942 w San Francisco) był amerykańskim dyrygentem o niemieckim pochodzeniu.
Życiorys
Hertz rozpoczął swoją edukację muzyczną w konserwatorium Hocha we Frankfurcie, gdzie jego mentorem był Anton Urspruch. Jego kariera dyrygencka obejmowała różne teatry, w tym w Halle (1891–1892), Altenburgu (1892–1895), Barmen-Elberfeld (1895–1899) oraz Wrocławiu (1899–1902). W latach 1902–1915 był dyrygentem w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. W 1903 roku, mimo sprzeciwu rodziny kompozytora, zrealizował amerykańską premierę Parsifala Richarda Wagnera, który wcześniej wystawiano wyłącznie na festiwalu w Bayreuth. W wyniku tej sytuacji otrzymał zakaz dyrygowania dziełami Wagnera w Niemczech. Ponadto prowadził nowojorskie premiery Salome oraz Kawalera srebrnej róży Richarda Straussa. Debiutował w Covent Garden Theatre w Londynie w 1910 roku.
Od 1915 do 1930 roku zarządzał San Francisco Symphony Orchestra, będąc jednym z pierwszych dyrygentów, którzy nagrywali z tą orkiestrą płyty fonograficzne oraz współpracowali z radiem. W 1922 roku zainicjował koncerty w Hollywood Bowl, podczas których poprowadził ponad 100 wydarzeń. Po 1930 roku był dyrektorem Federal Music Project of Northern California oraz dyrygentem Federal Symphony Orchestra w San Francisco.
Po śmierci Hertza, jego autobiografia została opublikowana na łamach „San Francisco Chronicle” w formie 30 odcinków (od 3 maja do 14 lipca 1942).
