Alfred Gottwald (urodzony 11 czerwca 1893 w Tarnau, Landkreis Frankenstein, zmarł 7 grudnia 1971 w Hille) był niemieckim malarzem kościelnym o ekspresjonistycznym stylu (niem. Kirchenmaler).
Życiorys
Alfred był synem małego rolnika, koszykarza i murarza. Ukończył gimnazjum w Ząbkowicach Śląskich, a następnie Miejską Szkołę Rzemiosła i Przemysłu Artystycznego we Wrocławiu, gdzie w 1915 roku zdał egzamin na nauczyciela rysunku. Potem uczęszczał do „klasy malarstwa figurowego” prowadzonej przez profesora Eduarda Kaempffera, która była pod silnym wpływem stylu secesyjnego. W czasie I wojny światowej został wcielony do wojska, a po zakończeniu wojny pracował we Wrocławiu i Berlinie. Przez pewien czas był kierownikiem Ostdeutschen Werkstätten (Ostdeutsche Werkstätten für christliche Kunst und Kunstgewerbe) w Nysie. Następnie osiedlił się w Bonn, gdzie pracował od 1926 do 1940 roku. Ten okres uważany jest za niezwykle owocny, ponieważ stworzył wiele portretów, obrazów religijnych, grafik, mozaik oraz dużych malowideł ściennych w kościołach. W latach trzydziestych XX wieku zajmował się również ilustracją mszałów i książek. Podczas pracy w Szwecji nawiązał przyjaźń z pierwszym biskupem Sztokholmu, Erikiem Müllerem. Po 1940 roku, z powodu choroby, wrócił do domu, gdzie stworzył znaczący cykl obrazów w swoim rodzinnym kościele parafialnym pw. św. Marii Magdaleny w Tarnowie. Po wojnie, w 1946 roku, osiedlił się w Hille w Niemczech, gdzie zmarł 7 grudnia 1971 roku, mając 78 lat. W Hille znajduje się również jego grób. Jego przyjaciel, śląski historyk i heraldysta dr Paul Bretschneider, zaprojektował herb, w którym czarna litera T dominuje na złotym tle (nawiązanie do Tarnau). Na przecięciu umieszczony jest trójkąt, symbolizujący Trójjedynego Boga. Ten herb jest obecny na wielu obrazach Gottwalda.
Dzieła
W 1927 roku, z okazji 700-lecia przybycia cystersów na Ziemię Ziębicką, ozdobił freskami korytarze ratusza w Ziębicach. Freski te przedstawiają historię miasta, w tym m.in. nadanie praw miejskich przez księcia wrocławskiego Henryka III Białego w 1250 roku oraz śmierć ostatniego Piasta ziębickiego, Jana, podczas wojen husyckich w bitwie pod Starym Wielisławiem w 1428 roku. W Ziębicach stworzył również wizerunki (które się nie zachowały) postaci św. Jadwigi, Henryka II, księcia ziębickiego Bolka I, Jana z Ziębic oraz Mikołaja Kopernika w auli Królewskiego Ewangelickiego Seminarium Nauczycielskiego (obecnie Zespół Szkół Ponadpodstawowych). W 1931 roku pracował w kościele parafialnym Narodzenia Pańskiego i św. Terencjusza w Ottweiler.
W 1929 roku wykonał ilustracje do książki Des Heilands Kreuzweg z rozważaniami Willibrorda Schlagsa.
W latach 30. XX wieku jego dzieła znalazły się:
- w kościele Ducha Świętego w Stuttgarcie,
- w kościele pw. św. Piotra w Neidenbach,
- w kościele w Mottgers (powiat Main-Kinzig),
- w katedrze w Trewirze, gdzie tworzył mozaiki,
- w Mettlach nad Saarą,
- w Clüsserath i Burgen nad Mozelą,
- w Monachium,
- w kościele św. Bonifacego w Genewie w Szwajcarii,
- w Szwecji, gdzie ozdobił kościoły w Norrköping i Örebro,
- w Schaffhausen, gdzie dla kościoła w dzielnicy Wadgassen wykonał dwa malowidła na ścianie przed prezbiterium: po prawej stronie „Archanioł Rafał zapewnia eskortę wędrownemu Tobiaszowi” oraz po lewej Obraz Matki Boskiej jako Królowej Nieba,
- w kaplicy Missionshaus St. Wendel, gdzie wykonał freski w niszach kaplicznych oraz tryptyk ołtarza św. Józefa,
- stworzył ilustracje do Missale Romanum (mszał) oraz Missale Defunctorum (mszał pogrzebowy),
- dla kościoła parafialnego pw. św. Litwinusa w Mettlach wykonał pięć mozaik (1930 – 1937), współpracując z malarzem Bernhardem Gauer.
W 1930 roku stworzył ilustracje do książki Im Turm der alten Mutter ein Geschichtenbuch autorstwa Wilhelma Matthießena.
W 1934 roku wykonał ilustracje do książki Die ehrwürdige Dienerin Gottes Mutter Franziska Schervier Gründerin der Genossenschaft der Armen-Schwestern vom hl. Franziskus autorstwa Bruno Gossensa.
W 1935 roku w kościele pw. Serca Jezusa w Spiesen-Elversberg namalował freski w prezbiterium, nawiązujące do przewodniego motywu kościoła „Jezus ma serce dla ludzi”.
W 1937 roku w Mettlach, w dzielnicy Faha, w kościele parafialnym pw. św. Stefana i św. Huberta wykonał malowidła na ścianie przed prezbiterium, przedstawiające sceny z życia patronów oraz mozaikę Chrystusa Króla nad ołtarzem.
W latach 40. XX wieku stworzył malowidło ścienne w prezbiterium kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Ząbkowicach Śląskich (niestety później zamalowane) oraz czternaście malowideł Drogi Krzyżowej, które zachowały się do dziś.
W 1942 roku w Wiedniu, w kościele pw. Königin des Friedens, namalował obraz Dobrego Pasterza (niem. Der gute Hirte).
W 1947 roku w kościele pw. św. Jana Chrzciciela w Rexingen w Niemczech wykonał freski, w tym przedstawiające anioła Gabriela podczas zwiastowania Zachariaszowi.
W 1949 roku namalował obraz do ołtarza głównego w kaplicy pw. Serca Jezusa w Hille.
W latach 50. XX wieku w kościele pw. św. Józefa w Fischbach-Camphausen w gminie Quierschied stworzył duże malowidło na ścianie nad ołtarzem.
W 1950 roku wykonał trzy obrazy do kościoła św. Mikołaja w Mettlach-Dreisbach oraz przeprowadził renowację fresku nad ołtarzem w kościele pw. św. Antoniego Opata w Mettlach w dzielnicy Saarhölzbach.
W 1954 roku w kościele pw. Matki Bożej Bolesnej w Völklingen, w dzielnicy Fürstenhausen, wykonał mozaikę o tematyce ukrzyżowania na ścianie prezbiterium.
W 1961 roku dla kaplicy Trójcy Świętej w Minden-Ost stworzył obraz do ołtarza przedstawiający Trójcę Świętą.
Pod koniec lat 60. XX wieku stworzył sześć obrazów dla kościoła filialnego w Großrosseln w dzielnicy St. Nikolaus.
Galeria
Przypisy
