Alfred Furmański
Alfred Furmański, znany również pod pseudonimem „Maciej”, a po wojnie jako Józef Hoffmann (urodzony 9 grudnia lub 22 grudnia 1909 w Zasławiu, zmarł 12 sierpnia 1944 w Żabikowie) – był oficerem Wojska Polskiego, WTOP oraz AK.
Życiorys
Alfred Furmański, syn Józefa i Franciszki, w czasie rewolucji bolszewickiej wraz z matką osiedlił się w Siedlcach, gdzie po ukończeniu szkoły powszechnej kontynuował naukę w gimnazjum. Następnie przeniósł się do Warszawy. Odbył służbę wojskową w 61. pułku piechoty oraz ukończył szkołę podoficerską. Wkrótce wstąpił do szkoły podchorążych dla zawodowych podoficerów. Po ćwiczeniach w Bydgoszczy objął dowództwo nad plutonem.
W 1939 roku brał udział w bojach odwrotowych na odcinku Kutno-Sochaczew oraz w obronie Warszawy, gdzie dowodził plutonem zwiadu kolarskiego, a w stolicy kompanią 61. Pułku Piechoty. W tym samym roku został ujęty przez Niemców i osadzony w oflagu XIB w Brunszwiku. W trakcie transportu do oflagu IIC w Woldenburgu, 22 czerwca 1940, udało mu się uciec z transportu kolejowego w Palędziu pod Poznaniem. Pomocy udzieliła mu łączniczka ZWZ, Gertruda Stankiewicz, która schroniła go we wsi Dąbrowa. Wkrótce Furmański otrzymał fałszywe dokumenty na nazwisko Józef Hoffmann i w lipcu 1940 roku przetransportowano go jako robotnika rolnego do Podgaju, w powiecie średzkim, gdzie wsparł go Michał Matłowski. Po pewnym czasie nawiązał kontakt z Konradem Latanowiczem, znanym jako „Profesor”. W latach 1941–1942 zorganizował struktury konspiracji średzkiej. Wiosną 1942 roku złożył przysięgę w AK na ręce kapitana Jana Kamińskiego, pseudonim „Franek”. Przejściowo dowodził Obwodem WTOP w Środzie Wielkopolskiej. Oficjalnie pracował jako robotnik leśny w Janowie.
W kwietniu 1942 roku zainicjował organizację Inspektoratu Rejonowego Środa Wielkopolska i na prośbę Franciszka Unruga został mianowany na jego dowódcę. Prowadził również akcję scaleniową NOB i NOW z AK. Latem 1943 roku, jako oficer odpowiedzialny za zrzuty, opracował plany odbioru zrzutów lotniczych dla IR Środa Wielkopolska w Janowie oraz pod Kostrzynem. Był organizatorem placówek odbiorczych „Proso 1” i „Proso 2”. Po wykryciu przez Niemców materiałów zrzutowych został aresztowany w nocy z 16 na 17 września 1943 roku w gajówce Janowo.
Alfred Furmański przeszedł brutalne śledztwo w Domu Żołnierza i Żabikowie. Nie ujawnił swoich danych osobowych ani tajemnic konspiracyjnych. Zmarł w wyniku tortur 12 sierpnia 1944 roku. Jego zgon został zarejestrowany przez Gestapo z fałszywymi danymi w aktach USC w Poznaniu. Pośmiertnie został awansowany do stopnia porucznika w AK.
Przypisy
Bibliografia
Dzieje Środy Wielkopolskiej i jej regionu, tom II, red. S. Nawrocki, Środa Wielkopolska 1990.
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej, red. M. Woźniak, Poznań 1998.
