Alfred Frenzel (urodzony 18 września 1899 roku w Josefovie Dole, zmarł 23 lipca 1968 roku w Libercu) był niemieckim politykiem, który pełnił rolę czechosłowackiego szpiega, używając pseudonimu operacyjnego Anna.
Życiorys
Alfred Frenzel był dzieckiem sudeckiego Niemca i Czeszki, a w młodym wieku stracił oboje rodziców. Na początku swojej kariery zawodowej pracował jako piekarz, a następnie, w latach 1921-1930, był zatrudniony w hucie szkła. Potem objął stanowisko kierownika w lokalnym oddziale organizacji konsumenckiej. W 1930 roku został zwolniony z pracy z powodu fałszowania dokumentów. Przez pewien czas należał do Komunistycznej Partii Niemiec, jednak opuścił ją z obawy przed dyscyplinarnym usunięciem. W 1934 roku dołączył do SPD. Po aneksji Kraju Sudetów przez Niemców w 1938 roku, wyemigrował do Anglii, gdzie pracował dla czechosłowackiego rządu na uchodźstwie oraz kierował mesą oficerską RAF podczas II wojny światowej.
Po zakończeniu wojny powrócił do Czechosłowacji, gdzie zaangażował się w koalicyjny rząd Edvarda Beneša. Jednak z powodu planów wysiedlenia Niemców sudeckich przez Beneša, w 1946 roku opuścił kraj. W grudniu tego samego roku rozpoczął swoją karierę polityczną w Bawarii, w strukturach SPD. W 1950 roku został deputowanym bawarskiego Landestagu, a w 1953 roku uzyskał mandat w Bundestagu. Od 1957 roku był członkiem parlamentarnej komisji obrony, a od lutego 1958 roku przewodniczył komisji ds. repatriacji.
W kwietniu 1956 roku czechosłowackie służby specjalne szantażowały go z powodu „lojalki”, którą złożył przed Benešem oraz fałszywego zeznania z 1952 roku. Grożono mu również śmiercią żony. Frenzel zgodził się na współpracę z czechosłowackim StB, podpisując deklarację o „rozwijaniu pokoju i socjalizmu”. Przekazywał StB dokumenty dotyczące budżetu ministerstwa obrony, struktury ministerstwa, planów zakupów broni oraz fragmenty supertajnego dokumentu NATO – MC-70, a jego opiekunem był Bohumil Molnár.
Frenzel jest uważany przez CIA za kluczowego czechosłowackiego szpiega działającego na zachodzie w drugiej połowie lat pięćdziesiątych. Czechosłowackie służby dzieliły się informacjami, które od niego uzyskały, z Polakami oraz wywiadem radzieckim. Dostarczał także danych na temat kierownictwa SPD oraz informacji przydatnych Czechosłowakom w pozyskiwaniu agentów w RFN. Zgodnie z instrukcjami z Pragi wspierał również w parlamencie plan demilitaryzacji Europy Środkowej. Przyczynił się do przyznania przez komisję repatriacyjną 60 000 marek innemu agentowi bloku wschodniego, Kurtowi Site, co w rzeczywistości było wynagrodzeniem za działalność szpiegowską.
We wrześniu 1959 roku nowy czechosłowacki kontakt Frenzela, agent o pseudonimie Franz Altman, został aresztowany przed planowanym odlotem do Pragi; przy nim znaleziono 6 rolek z dokumentami pochodzącymi z komisji bezpieczeństwa. 28 października 1960 roku Frenzel został zatrzymany, a następnie usunięty z SPD. Po sześciu miesiącach od aresztowania, Najwyższy Sąd Apelacyjny RFN skazał go na 15 lat więzienia za zdradę stanu. W trakcie pobytu w więzieniu w Straubing zapowiedział sprzedaż swojego ciała do celów badawczych (miał dekstrokardię), aby pomóc finansowo żonie. Ostatecznie 21 grudnia 1966 roku został ułaskawiony przez prezydenta Heinricha Lübkego i wymieniony za czterech zachodnioniemieckich szpiegów. 23 grudnia odleciał do Moskwy, a następnie udał się do Czechosłowacji, gdzie zmarł.
Przypisy
Bibliografia
Christian Pross: Paying for the past. Baltimore: Johns Hopkins Univ. Press, 1998, s. 60. ISBN 0-8018-5824-0.
