Alfred Franke
Alfred Franke (ur. 12 grudnia 1895 w Częstochowie, zm. prawdopodobnie 1940) był polskim lekarzem-chirurgiem oraz działaczem społecznym, związanym z Częstochową.
Życiorys
Alfred Franke przyszedł na świat w rodzinie ewangelickiej jako syn Adolfa Franke, długoletniego radnego miasta Częstochowy, oraz jego żony Wandy Schleicher. W 1920 roku ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim i zgłosił się jako ochotnik do Wojska Polskiego, aby bronić Lwowa.
1 stycznia 1920 roku został mianowany podporucznikiem sanitarnym w baonie zapasowym 5. pułku piechoty Legionów.
Po zakończeniu wojny wrócił do Częstochowy, gdzie zamieszkał w rodzinnym domu (obecnie znanym jako Dom Frankego) przy al. NMP 14. Podjął pracę jako lekarz w szpitalu, angażując się w działalność społeczną Towarzystwa Lekarskiego oraz rozwijając działalność charytatywną wśród młodzieży ewangelickiej. Został również ordynatorem miejskiego szpitala.
W 1927 roku założył w Częstochowie Stowarzyszenie Pracy Społeczno-Wychowawczej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, a od 1930 roku pełnił funkcję prezesa. Był aktywnym uczestnikiem wielu organizacji kombatanckich oraz utrzymywał bliskie relacje z częstochowskimi wyższymi oficerami. Pełnił rolę wiceprezesa Klubu Ogólno-Sportowego „Victoria” oraz był inicjatorem powstania Koła Sportowego „Brygada” u zbiegu ulic Kazimierza Pułaskiego i 7 Kamienic, gdzie był jego pierwszym prezesem. W jego domu gościł wielu znakomitych oficerów, w tym gen. Mieczysława Dąbkowskiego, gen. Wacława Stachiewicza, gen. Janusza Gąsiorowskiego, płk. Kazimierza Janickiego i płk. Stanisława Maczka.
Na krótko przed wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany do wojska. W sierpniu 1939 roku objął stanowisko komendanta szpitala wojskowego w Równem, gdzie po agresji sowieckiej został aresztowany i przetransportowany do obozu zbiorczego w Szepietówce, a następnie do Starobielska. Jego nazwisko figuruje na listach zamordowanych przez NKWD w Charkowie w kwietniu i maju 1940 roku. Nie ma jednak pewności co do jego losu. Po wojnie do jego rodziny zgłosili się dwaj oficerowie, informując, że trafił do łagru i był widziany w 1945 roku w obozie w Archangielsku. Na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie znajduje się tablica inskrypcyjna poświęcona Alfredowi Franke, lecz bez wskazania miejsca i daty jego śmierci.
W 2003 roku w Częstochowie odsłonięto tablicę pamiątkową na budynku, w którym mieszkał.
Życie prywatne
W 1925 roku ożenił się z Elżbietą Buhle (1906−1972), jedną z najlepszych tenisistek w Polsce. Mieli trójkę dzieci: córkę Halinę Leszczyńską (1928−1983), profesor chemii i twórczynię nowoczesnego systemu oczyszczania siarki, Irenę Smólską (1926−2003), profesor medycyny i lekarza kardiochirurga dziecięcego, oraz syna Tadeusza (ur. 1934), inżyniera.
W 1938 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za swoją pracę i działalność społeczną.
Przypisy
Bibliografia
Witold Iwańczak – Krótka biografia A. Franke – „Niedziela” 04/2014
