Alfred Engel
Alfred Engel (ur. 1911) był polskim urzędnikiem administracyjnym oraz jednym z „Sprawiedliwych wśród Narodów Świata”.
Życiorys
W czasie II wojny światowej Alfred Engel mieszkał w Warszawie przy ul. Akademickiej 3 i był zatrudniony w firmie budowlanej „Inż. Piotr Butenko i spółka” na ul. Złotej 30. Latem 1941 roku, w ramach swoich obowiązków służbowych, przebywał we Lwowie, Drohobyczu, Tarnopolu, Hłuboczku oraz Podwołoczyskach. W sierpniu 1942 roku osiedlił się przy ul. Kolejowej w Tarnopolu.
Jako kierownik administracyjny starał się w miarę możliwości zatrudniać Żydów w budowie kolei, angażując ich jako robotników oraz majstrów, w tym lekarzy, inżynierów i adwokatów. Pomagał w ucieczkach, przewożąc ludzi z tarnopolskiego getta oraz wspierając ich rodziny. Zatrudnił trzy Żydówki na stanowiskach sekretarki, służącej i gospodyni, a także dostarczał żywność ich bliskim przebywającym w getcie. Wśród osób, które wspierał, był warszawski architekt Jakub Grosglik-Groniowski, znany również jako Jakubowski, którego ukrywał po tym, jak został rozpoznany przez jednego z kolegów. W lipcu 1941 roku przewiózł z Drohobycza do Hłuboczka Wielkiego inżyniera Ignacego Misiewicza z żoną Janiną, którzy byli zagrożeni aresztowaniem. W obliczu niebezpieczeństwa aresztowania w 1943 roku Engel przeniósł Misiewiczów do Podwołoczysk. W 1944 roku zatrzymali się u Engla w Tarnopolu, gdzie doczekali się wyzwolenia.
Po wojnie Engel wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego, gdzie służył na Ziemiach Odzyskanych. Po demobilizacji w 1946 roku powrócił do Warszawy, gdzie spotkał się z Misiewiczami i utrzymywał kontakty z Groniowskim. Misiewiczowie w 1949 roku przekazali mu oświadczenie, które miało na celu przedstawienie go w dobrym świetle przed nową władzą polityczną.
W 1982 roku Alfred Engel został uhonorowany medalem „Sprawiedliwych wśród Narodów Świata”.
