Alfred Domett

Alfred Domett (urodzony 20 maja 1811 roku w Camberwell Grove w Anglii, zmarł 2 listopada 1887 roku w Anglii) był brytyjskim poetą oraz politykiem. Przez blisko 30 lat swojego życia mieszkał w Nowej Zelandii, gdzie w latach 1862–1863 pełnił funkcję premiera.

Pochodził z rodziny angielskich przedsiębiorców, a jego ojciec był armatorem statków. Uczył się w St John’s College na Uniwersytecie Cambridge, jednak nie ukończył studiów. Mimo uzyskania uprawnień, nie zdecydował się na pracę jako adwokat. Zamiast tego przez niemal dziesięć lat prowadził życie literackie, blisko współpracując z Robertem Browningiem. W 1842 roku nabył ziemię w Nowej Zelandii, w rejonie Nelson, po czym osiedlił się na Antypodach. Tam znalazł zatrudnienie w administracji kolonialnej, a w 1855 roku został wybrany do parlamentu kolonii. W latach 1862–1863 sprawował urząd premiera przez 14 miesięcy. W tym czasie podjął m.in. decyzję o przeniesieniu stolicy z Auckland do Wellington, a także zainicjował akcję osiedlania nowych mieszkańców w Nowej Zelandii, co przyczyniło się do wzrostu liczby ludności o 20 tysięcy osób.

Po zakończeniu kadencji jako premier, pozostał w nowozelandzkich władzach do 1871 roku, pełniąc funkcję sekretarza (ministra) ds. ziemi. W tym samym roku wrócił do Anglii, gdzie skoncentrował się na twórczości literackiej, publikując m.in. swoje najbardziej znane zbiory: Ranolf and Amohia oraz A South Sea Day Dream (1872) oraz Flotsam and Jetsam (1877). W 1880 roku otrzymał Order św. Michała i św. Jerzego. Zmarł w 1887 roku w wieku 76 lat.