Alfred Deller

Alfred Deller (ur. 31 maja 1912 w Margate, zm. 16 lipca 1979 w Bolonii) był angielskim śpiewakiem operowym i dyrygentem, który przyczynił się do popularyzacji oraz promocji powrotu do używania kontratenoru w trakcie wykonywania utworów z epoki renesansu i baroku. Znany był z zastosowania rubato w swoich interpretacjach.

Początki kariery

Naukę śpiewu rozpoczął w chórze parafialnym. Po przejściu mutacji głosu, kontynuował śpiew w wysokim rejestrze, ostatecznie kształcąc swój głos na poziomie kontratenoru. W latach 1940–1947 był członkiem chórów Katedry Canterbury oraz Katedry świętego Pawła w Londynie. W repertuarze muzyki świeckiej zadebiutował dzięki brytyjskiemu kompozytorowi Michaelowi Tippettowi pod koniec lat 40. W swoich występach koncentrował się głównie na utworach kompozytorów z okresu elżbietańskiego oraz restauracji, a także Henry’ego Purcella.

Deller Consort i operowe występy

W 1950 roku założył grupę muzyków, która pod nazwą Deller Consort wykonywała muzykę barokową. W 1960 roku zagrał rolę Oberona w operze Sen nocy letniej autorstwa Benjamina Brittena. Partia Oberona została napisana przez Brittena specjalnie z myślą o Dellerze.