Alfred Cole (urodzony 21 kwietnia 1964 w Spring Valley) to amerykański bokser, który zdobył tytuł mistrza świata federacji IBF w wadze junior ciężkiej.
Profesjonalna kariera
Swoją przygodę z zawodowym boksowaniem rozpoczął 25 marca 1989 roku, wygrywając w trzeciej rundzie przez techniczny nokaut z Lorenza Thomasem. Pierwszą porażkę poniósł 13 grudnia 1990 roku, przegrywając z Leonem Taylorem na podstawie niejednogłośnej decyzji sędziów. Trzy miesiące później, 8 marca 1991 roku, odbył się rewanż, w którym Cole pokonał Taylora jednogłośnie na punkty, zdobywając pas USBA w wadze junior ciężkiej. W swojej pierwszej obronie tytułu, 9 maja 1991 roku, pokonał na punkty przyszłego mistrza WBA, Nate’a Millera.
Mistrzostwo świata
Po trzech zwycięstwach, w dniu 30 lipca 1992 roku, Cole zdobył mistrzostwo federacji IBF, pokonując Jamesa Warringa. W swojej pierwszej obronie, 28 lutego 1993 roku, wygrał na punkty z przyszłym mistrzem IBF, Uliahem Grantem. W kolejnej obronie tytułu, pokonał byłego mistrza świata, Glenna McCrory’ego, który był dwukrotnie liczony w szóstej rundzie i po tej walce zakończył karierę. Cole skutecznie bronił swojego pasa, pokonując Vincenta Boulware’a (TKO w 5. rundzie), a także po raz drugi Nate’a Millera (UD w 12. rundzie) oraz Uriaha Granta (UD w 12. rundzie), po czym zdecydował się na rezygnację z pasa mistrzowskiego i zmianę kategorii wagowej na wyższą.
Waga ciężka
W wadze ciężkiej zadebiutował 12 stycznia 1996 roku, jednak przegrał wysoko na punkty z Timem Witherspoonem. Dziesięć miesięcy później znokautował w pierwszej rundzie Matthew Charlestona. 20 czerwca 1997 roku poniósł porażkę przez RTD w dziesiątej rundzie z niepokonanym wówczas Michaelem Grantem. Po dwóch trudnych porażkach, Cole miał krótki okres sukcesów, pokonując Carlosa Monroego, a także nokautując w trzeciej rundzie Derricka Roddy’ego oraz remisując z niepokonanym Kirkiem Johnsonem, któremu jednak uległ w rewanżu trzy miesiące później. Od tego momentu jego kariera zaczęła nieco podupadać, przegrał z Corriem Sandersem oraz Jameelem McCline’em. Po zwycięstwie nad niepokonanym Vincentem Maddalone’em, zremisował z Jeremym Williamsem oraz pokonał Davida Izona, jednak późniejsze porażki punktowe z Lance’em Whitakerem, Hasimem Rahmanem oraz 3 marca 2005 roku przez techniczny nokaut z Sułtanem Ibragimowem skłoniły go do zakończenia kariery.
Powrócił na ring 5 września 2008 roku, wygrywając niejednogłośnie na punkty z Joeyem Abellem. Jednak rok później, 4 września 2009 roku, po porażce punktowej z Timurem Ibragimowem, postanowił definitywnie zakończyć swoją karierę. Po dwóch latach zmienił zdanie i 3 września 2011 roku stoczył walkę z Dannym Williamsem, której wynik to niejednogłośna decyzja na korzyść przeciwnika.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Lista walk zawodowych
