Alfred Wojciech Henryk Chmelik (ur. 10 marca 1892 w Przemyślu, zm. 22 czerwca 1939 w Warszawie) – major artylerii Wojska Polskiego, odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Życiorys
Alfred Chmelik przyszedł na świat 10 marca 1892 roku w Przemyślu, wówczas mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, jako syn Wojciecha i Kazimiery z Wicencików. Był aktywnym członkiem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” oraz Tajnego Skautingu.
W trakcie I wojny światowej służył w cesarskiej i królewskiej Armii. Jego pułkiem macierzystym był Pułk Armat Polowych Nr 1, który w 1916 roku zmienił nazwę na Pułk Armat Polowych Nr 12, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 12. Mianowanie na stopień podporucznika otrzymał ze starszeństwem od 1 września 1915 roku, a porucznika od 1 listopada 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej.
Pod koniec listopada 1918 roku w Nowym Targu objął dowództwo 1. baterii 1 Pułku Artylerii Górskiej, która w maju 1919 została przekształcona w 1. baterię 6 Pułku Artylerii Polowej. Na czele tej jednostki brał udział w walkach z Ukraińcami oraz bolszewikami, wyróżniając się podczas starć pod Horodyszczem i Wołkołatą w dniach 21 i 23 maja 1920 roku.
W grudniu 1925 roku został mianowany kwatermistrzem 23 Pułku Artylerii Polowej. Następnie przeniesiono go do 21 Pułku Artylerii Polowej w Białej, a w styczniu 1927 roku do 28 Pułku Artylerii Polowej w Zajezierzu, gdzie pełnił obowiązki kwatermistrza. 12 kwietnia 1927 roku awansował na stopień majora z datą starszeństwa 1 stycznia 1927 roku, zajmując 28. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Po awansie pozostał na stanowisku kwatermistrza, a w grudniu 1929 roku został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Dęblinie, gdzie pracował przez następne dziesięć lat.
Był żonaty i miał dwoje dzieci: córkę Irenę (ur. 18 września 1926) oraz syna Jerzego (ur. 14 grudnia 1929).
Zmarł 22 czerwca 1939 roku w Warszawie. Dwa dni później pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A17-1-13).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1224 – 22 lutego 1921
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Niepodległości – 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Krzyż Wojskowy Karola
Przypisy
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Kuś: Zarys historji wojennej 6-go pułku artylerii polowej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
