Alfred Bursche

Alfred Bursche (urodzony 16 listopada 1883 w Zgierzu, zmarły 15 stycznia 1942 w KL Mauthausen-Gusen) był polskim prawnikiem.

Był synem proboszcza ewangelicko-augsburskiego w Zgierzu, Ernesta Wilhelma Bursche, który później został superintendenta w Płocku. Jego matką była Maria Matylda z domu Harmel.

Alfred Bursche był prawnikiem oraz aktywnie angażował się w życie społeczności ewangelickiej w Polsce. W 1920 roku uczestniczył w zebraniu założycielskim Towarzystwa do Badania Dziejów Reformacji w Polsce. Był również członkiem Synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, do którego został nominowany przez biskupa Juliusza Burschego. Synod powstał po wprowadzeniu dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z 25 listopada 1936 roku, dotyczącego relacji Państwa z Kościołem Ewangelicko-Augsburskim w Polsce. W tym czasie dołączył do Wydziału Synodalnego, który pełnił funkcję stałej reprezentacji Synodu poza sesjami.

17 października 1939 roku został aresztowany przez Gestapo, a następnie osadzony w więzieniu na Pawiaku. Później trafił do obozów KZ Sachsenhausen oraz KZ Mauthausen, gdzie został przydzielony do pracy w kamieniołomie. Symboliczny grób Alfreda Bursche znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja E, grób 13).

Był ojcem inżyniera-mechanika Jana Bursche oraz córki Anny, która została mistrzynią Polski w łyżwiarstwie figurowym.