Alfred Bruyas (urodzony 15 sierpnia 1821 w Montpellier, zmarł 1 stycznia 1877 tamże) był francuskim kolekcjonerem oraz mecenasem sztuki.
Życiorys
Na świat przyszedł jako Jacques Louis Bruyas, syn zamożnego bankiera z Montpellier. Od najmłodszych lat interesował się sztuką, a w 1840 roku rozpoczął naukę w pracowni malarza Charlesa Mateta, który od 1837 roku był kuratorem w Muzeum Montpellier (obecnie znanym jako Musée Fabre). W 1846 roku przybył do Włoch, gdzie pod wpływem przyjaciół poświęcił się mecenatowi oraz gromadzeniu dzieł współczesnych artystów. Jego decyzje spotkały się z oporem ze strony rodziny, która finansowo go utrzymywała, a której majątek wydawał. Zmagał się z reumatyzmem oraz gruźlicą, a także z wewnętrznym konfliktem pomiędzy skutkami rygorystycznego wychowania a wolnością oraz bogactwem duchowym, jakie znajdował wśród artystycznych przyjaciół. Korzystał z przywilejów burżuazji, marząc jednocześnie o „nowej epoce, w której wszyscy, bogaci i biedni, szczęśliwi czy nieszczęśliwi, będą się zbliżać”. Interesował się zarówno malarstwem akademickim, jak i romantycznym, odkrywając twórczość Gustave’a Courbeta, który zachęcił Frédérica Bazille’a do podjęcia kariery artystycznej. Do swojej kolekcji włączał dzieła o różnorodnej estetyce, aby oferować pełny przegląd ówczesnej sztuki. Swoje zbiory przekazał rodzinnemu miastu, Montpellier.
Wiele portretów przedstawiających Bruyasa stworzyli m.in. Alexandre Cabanel, Gustave Courbet oraz Auguste-Barthélemy Glaize.
