Alfred Alfons Elisabeth Bertrand (ur. 26 maja 1913 w Bilzen, zm. 22 listopada 1986 w Sint-Truiden) był belgijskim politykiem oraz działaczem związkowym, który pełnił funkcję parlamentarzysty krajowego i posła do Parlamentu Europejskiego. W latach 1961–1965 oraz 1966–1972 był ministrem mobilności, a w okresie 1965–1966 ministrem zdrowia. W latach 1975–1977 przewodniczył frakcji Grupy Chrześcijańsko-Demokratycznej (Europejskiej Partii Ludowej).
Życiorys
Był synem Louisa Bertranda oraz Agnes z domu Beurts. W latach 1927–1936 pracował jako górnik w kopalniach w Winterslag i Waterschei. Od lat 30. angażował się w katolicki młodzieżowy ruch związkowy Jeunesse ouvrière chrétienne, gdzie pełnił rolę szefa działu propagandy oraz przewodniczącego regionalnego. Równocześnie związał się z flamandzką katolicką konfederacją związkową Algemeen Christelijk Werknemersverbond, w której był propagandystą w Sint-Truiden, liderem struktur w Limburgu (1951–1977), kierownikiem centrum studiów i rozwoju karier oraz szefem odnogi emeryckiej KBG (1984–1986). Zasiadał także w organach europejskich konfederacji związkowych oraz działał w różnych organizacjach społecznych i ciałach doradczych, w tym w radzie ekonomicznej Limburgii. Od 1978 kierował belgijską gałęzią Unii Europejskich Federalistów. Był autorem wielu publikacji i artykułów, a w latach 1937–1945 pracował jako dziennikarz w „Jeugdfront”.
Po II wojnie światowej dołączył do Partii Społeczno-Chrześcijańskiej, która w 1968 przekształciła się w Chrześcijańską Partię Ludową. Należał do krajowego kierownictwa ugrupowania, a w latach 1958–1961 przewodził jego flamandzkiemu oddziałowi. Od 1945 do 1979 był radnym Sint-Truiden, a od 1946 do 1978 posłem do Izby Reprezentantów, gdzie pełnił m.in. funkcję sekretarza. Zajmował także stanowisko ministra mobilności (kwiecień 1961–lipiec 1965, marzec 1966–styczeń 1972) oraz zdrowia (lipiec 1965–marzec 1966).
Bertrand był członkiem rady kulturowej Flamandzkiej Wspólnoty Belgii (1971–1978), protoplastki tamtejszego parlamentu. Uczestniczył również w Zgromadzeniu EWWiS (1952–1958) oraz w Parlamencie Europejskim (1958–1961, 1972–1979). W Europarlamencie przewodniczył komisji spraw socjalnych i pracy, a w latach 1975–1977 kierował frakcją Grupy Chrześcijańsko-Demokratycznej (Europejskiej Partii Ludowej). Dodatkowo, od 1978 do 1985 pełnił funkcję skarbnika w strukturach ugrupowania.
Był żonaty z Marią Dreezen (1909–1987) od 1938 roku, z którą miał czworo dzieci, w tym gubernator Limburgii, Hilde Houben-Bertrand.
Odznaczenia
Bertrand otrzymał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Wielki Orderu Korony oraz Order Leopolda II czwartej klasy. Wśród odznaczeń zagranicznych znalazły się: Wielki Krzyż Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, Order Oranje-Nassau I klasy, Order Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga I klasy, Order Świętego Grzegorza Wielkiego IV klasy oraz Medal Roberta Schumana (1986).
