Alfred Ludwigowicz Bem
Alfred Ludwigowicz Bem, ros. Альфред Людвигович Бем (ur. 6 maja 1886 roku w Kijowie, zm. prawdopodobnie w 1945 roku) był rosyjskim bibliotekarzem, działaczem społecznym i kulturalnym na emigracji, literaturoznawcą, krytykiem literackim, wykładowcą akademickim, publicystą oraz pisarzem.
Życiorys
Studiował na uniwersytecie w Kijowie, a w 1908 roku rozpoczął naukę na wydziale historyczno-filologicznym uniwersytetu w Petersburgu. W 1911 roku został usunięty z uczelni za uczestnictwo w protestach studenckich. Pracował w oddziale rękopisów Biblioteki Rosyjskiej Akademii Nauk. Następnie pełnił funkcję bibliotekarza w Petersburskiej Akademii Duchownej. Zainicjował i współredagował pięciotomową serię bibliograficzną pod tytułem „Obozrienije trudow po sławianowiedieniju”. Redagował również zbiory noszące tytuł „Tołstoj, pamiatniki tworczestwa i żyzni”. W 1918 roku napisał książkę zatytułowaną „K ujasnieniju istoriko-litieraturnych poniatij”. Pod koniec 1919 roku wyjechał do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, gdzie osiedlił się w Belgradzie. Jesienią 1920 roku przybył do Warszawy, angażując się w działalność rosyjskiej grupy poetyckiej „Tawierna poetow”. Pisał również artykuły do pisma „Swoboda”. Od 1922 roku mieszkał w Pradze, gdzie objął stanowisko w Rosyjskim Biurze Pedagogicznym i redagował jego biuletyn. Równocześnie zainicjował grupę literacką „Skit poetow”. W dalszym etapie kariery wykładał literaturę rosyjską oraz język rosyjski na uniwersytecie i w instytucie pedagogicznym w Pradze. W 1925 roku rozpoczął seminarium uniwersyteckie poświęcone twórczości Fiodora Dostojewskiego. Był jednym z liderów ugrupowania politycznego Chłopska Rosja – Robotnicza Partia Chłopska. Od 1930 roku zaangażował się w działalność organizacji „Obszczestwo Dostojewskogo”. W 1932 roku uzyskał tytuł doktora na uniwersytecie niemieckim. W 1933 roku wstąpił do Praskiego Kręgu Lingwistycznego. Jego dorobek literacki obejmuje publikacje takie jak „Tajna licznosti Dostojewskogo” (1928), „U istokow tworczestwa Dostojewskogo” (1936), „O Puszkinie” (1937) oraz „Dostojewskij. Psichoanaliticzeskije etiudy” (1938). Oprócz tego pisał liczne artykuły i recenzje do prasy emigracyjnej. Po wyzwoleniu Pragi przez Armię Czerwoną na początku maja 1945 roku został aresztowany przez Sowietów. Jego dalsze losy pozostają nieznane. Według różnych relacji mógł popełnić samobójstwo, zostać zamordowany w Pradze lub zginąć w trakcie transportu do łagru. Osobiste archiwum Bema zostało włączone do Archiwum Literackiego Narodowego Muzeum Literatury oraz Biblioteki Słowiańskiej w Pradze.
Linki zewnętrzne
- Biografia i twórczość Alfreda Bema (jęz. rosyjski). [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-03)].
- Biografia Alfreda Bema (jęz. rosyjski). [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-17)].
- Krótka biografia Alfreda Bema (jęz. rosyjski)
Bibliografia
Русские писатели эмиграции: Биографические сведения и библиография их книг по богословию, религиозной философии, церковной истории и православной культуре: 1921-1972, 1973
