Alfonso Letelier-Llona (urodzony 4 października 1912 w Santiago, zmarły 28 sierpnia 1994 tamże) to chilijski kompozytor.
Życiorys
Studia rolnicze ukończył na uniwersytecie w Santiago, a równocześnie w latach 1930–1935 kształcił się w konserwatorium pod okiem Pedro Humberto Allende i Raúla Hügela. Dodatkowe wykształcenie zdobywał w Madrycie, gdzie uczył się u Conrado del Campo. W 1940 roku został współzałożycielem Escuela Moderna de Música i prowadził własny zespół madrygałowy. Od 1946 roku uczył kompozycji w Conservatorio Nacional de Música w Santiago, a w latach 1951–1962 pełnił funkcję dziekana wydziału sztuki, a także rektora w latach 1958–1962. W latach 1953–1962 był przewodniczącym rady Instituto de Extensión Musical. W 1969 roku objął stanowisko kierownika departamentu muzyki w chilijskim ministerstwie edukacji.
W latach 1950–1956 był przewodniczącym Asociación Nacional de Compositores. Od 1967 roku był członkiem Academia de Bellas Artes. W 1968 roku otrzymał Premio Nacional de Arte de Chile. W okresie 1986–1989 piastował stanowisko dziekana wydziału sztuki i kultury fizycznej Universidad Metropolitana de Ciencias de la Educación. Od 1994 roku wydział sztuki Universidad de Chile nosi jego nazwisko.
W swojej twórczości początkowo inspirował się językiem dźwiękowym francuskiego impresjonizmu, łącząc go z elementami chilijskiego folkloru. W latach 50. XX wieku zaczął czerpać z dorobku drugiej szkoły wiedeńskiej. Tworzył także muzykę do filmów.
Ważniejsze kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych)
