Alfonso de Zamora (urodzony około 1474 roku w Zamorze, zmarł w 1544 roku) był hiszpańskim talmudystą oraz teologiem, a także tłumaczem Biblii.
Alfonso de Zamora był potomkiem rabina Juana de Zamory. Po wprowadzeniu edyktu z Alhambry w 1492 roku, w wieku 18 lat, wraz z ojcem opuścił Hiszpanię. Po pewnym czasie obaj powrócili do kraju, w którym ich przodkowie żyli od pokoleń, a w 1506 roku przyjęli katolicyzm. Alfonso studiował hebraistykę, a także opanował biegle łacinę, grekę oraz język aramejski. W 1509 roku objął stanowisko wykładowcy hebrajskiego na Uniwersytecie w Salamance. W 1511 roku został powołany przez kardynała Francisco Jiménez de Cisnerosa na profesora hebrajskiego i aramejskiego na Universidad de Alcalá, która funkcjonowała w latach 1499–1832.
Wraz z dwoma innymi konwertytami, Alonso de Alcalá i Pablo Coronelem, zajmował się oczyszczeniem oraz przygotowaniem hebrajskiego i aramejskiego tekstu, który ostatecznie został opublikowany w Poliglocie kompluteńskiej w 1522 roku. Dzieło to zawiera również słownik hebrajsko-łaciński oraz gramatykę języka hebrajskiego, które znalazły się w tomie VI z 1515 roku. Niezależne i znacznie rozszerzone wydanie gramatyki hebrajskiej z 1526 roku uznawane jest za jedną z najlepszych prac na ten temat w renesansowej Europie.
Alfonso de Zamora przetłumaczył także Księgę Rodzaju na łacinę.
Bibliografia
Alfonso de Zamora. [w:] Jewish Encyclopedia [on-line]. [dostęp 2012-12-17]. (ang.).
Biografia Alfonso de Zamory. [w:] biografiasyvidas.com [on-line]. [dostęp 2012-12-17]. (hiszp.).
