Alfonso Carrillo de Albornoz (urodzony w Cuence, zmarły 14 marca 1434 w Bazylei) był hiszpańskim kardynałem.
Życiorys
Urodził się w Cuence jako syn Gómeza Carrilli i Urracy de Albornoz. 22 września 1408 roku został mianowany kardynałem diakonem, otrzymując diakonię Sant’Eustachio. 28 listopada tego samego roku został wyznaczony na administratora apostolskiego Osmy. W 1416 roku, razem z kardynałami Pedro Fonsecą i Carlos Urriésem, odpowiedział królowi Alfonsowi V, że nie opuści antypapieża Benedykta XIII, uznając go za prawowitego następcę św. Piotra. Kardynałowie stanowczo odrzucili również propozycję ambasady Kastylii, aby udać się na sobór w Konstancji, mimo że ich sojusz z antypapieżem zaczynał się osłabiać.
Wkrótce potem zaczęli namawiać Benedykta XIII do abdykacji i wysłali delegację na sobór, aby zakończyć schizmę zachodnią. Gdy antypapież odmówił, kardynałowie powtórzyli swoje prośby w 1417 roku, nakłaniając go do uznania wyboru Marcina V. Po ponownej odmowie antypapieża, kardynałowie opuścili obediencję awiniońską 5 stycznia 1418 roku i złożyli przysięgę posłuszeństwa nowemu papieżowi we Florencji, który potwierdził ich urzędy. W 1420 roku Carillo został legatem w Bolonii, a około dwóch lat później objął funkcję administratora apostolskiego Sigüenzy. W 1424 roku otrzymał kościół tytularny Santi Quattro Coronati jako beneficjum komendatoryjne. Był również protektorem zakonów joannitów, cystersów i karmelitów, a także archidiecezji ryskiej. Wziął udział w konklawe w 1431 roku i jako protodiakon koronował nowego papieża Eugeniusza IV. Zmarł 14 marca 1434 roku w Bazylei.
