Alfonso Carinci (urodzony 9 listopada 1862 roku w Rzymie, zmarły 5 grudnia 1963 roku tamże) był włoskim duchownym katolickim oraz urzędnikiem Kurii Rzymskiej.
Życiorys
Święcenia kapłańskie przyjął 19 grudnia 1885 roku. W latach 1911–1930 pełnił funkcję rektora Collegio Capranica w Wiecznym Mieście. Od 3 kwietnia 1930 roku był sekretarzem Kongregacji ds. Obrzędów, zajmując się m.in. sprawami kanonizacyjnymi.
15 grudnia 1945 roku papież Pius XII mianował go arcybiskupem tytularnym Seleucia in Isauria. Sakry udzielił mu jego przełożony w kongregacji, kardynał Carlo Salotti. W 1948 roku stał się członkiem komisji centralnej, która przygotowywała obchody Roku Świętego 1950. Udzielił święceń kapłańskich przyszłym kardynałom Adolfo Antonio Suárezowi Riverze oraz Darío Castrillónowi Hoyos.
Po śmierci biskupa Francesca d’Errico w październiku 1957 roku, był najstarszym żyjącym katolickim hierarchą.
Na emeryturę przeszedł 5 stycznia 1960 roku.
Jako ośmioletni ministrant był świadkiem obrad soboru watykańskiego I. Podczas otwarcia pierwszej sesji soboru watykańskiego II był najstarszym uczestnikiem. Zmarł w trakcie trwania drugiej sesji.
Dziennik New York Times z 7 grudnia 1963 roku spekulował, że Pius XII planował wynieść Carinciego do godności kardynalskiej w 1945 roku, jednak ten odmówił z powodu swojego zaawansowanego wieku. Mimo to przyjął nominację biskupią.
Bibliografia
Alfonso Carinci [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-10-02] (ang.).
