Alfons Ferdinand Julij Karłowicz Ziwert (Siewert) (ros. Альфонс Фердинанд Юлий Карлович Зиверт, ukr. Альфонс-Фердинанд-Юлус Карлович Зіверт) urodził się 9 sierpnia?/21 sierpnia 1872 roku w Kijowie, a zmarł w 1921 lub 1922 roku w tym samym mieście. Był ukraińskim lekarzem oraz profesorem Uniwersytetu w Kijowie, autorem jednego z pierwszych opisów zespołu nieruchomych rzęsek (znanego jako zespół Kartagenera lub Siewerta-Kartagenera).
Życiorys
Pochodził z niemieckiej rodziny osiadłej w Rosji. Urodził się w Kijowie jako syn Karla Ferdinandowicza Ziwerta (1843–po 1917), urzędnika pocztowego z Białegostoku, oraz Johanny Ludwigi Emilii z domu Dreyer. Miał pięcioro młodszego rodzeństwa: trzech braci (Pawła, Ericha i Richarda) oraz dwie siostry (Elenę i Gertrudę). Karl Ziwert, będący wysokim urzędnikiem w randze tajnego radcy od 1904 roku, kierował kijowskim „czarnym gabinetem” i za swoje zasługi otrzymał Order św. Włodzimierza oraz dziedziczne szlachectwo 12 lutego 1901 roku.
Alfons studiował medycynę na Uniwersytecie w Kijowie, gdzie ukończył studia 20 września 1899 roku. Następnie pozostał jako wolontariusz w klinice propedeutyki chorób wewnętrznych. Od 1904 roku pracował w klinice szpitala wojskowego na Ławrze Peczerskiej pod kierunkiem Konrada Wagnera oraz prowadził badania w pracowni farmakologicznej Julija Laudenbacha. W lipcu 1906 roku uzyskał stypendium na podróż naukową do Berlina i Strasburga, gdzie przez dłuższy czas pracował w laboratorium Oswalda Schmiedeberga. Po powrocie do Rosji w 1908 roku został wcielony do wojska, najpierw służąc jako lekarz wojskowy w 76. Kubańskim Pułku Piechoty, a następnie w 168. Mirgorodzkim Pułku Piechoty. 26 maja 1911 roku obronił pracę doktorską, a w tym samym roku habilitował się. Jako docent prywatny wykładał na Uniwersytecie Kijowskim choroby wewnętrzne, kontynuując pracę w klinice Wagnera. W 1920 roku został profesorem terapii.
Był żonaty z Julią Władimirowną Puchalską, córką pianisty Władimira Puchalskiego. Mieli troje dzieci: synów Władimira (1902) i Gieorgija oraz córkę Marię (1904). Starszy syn, będący członkiem organizacji monarchistycznej, został aresztowany podczas rewolucji październikowej, jednak został zwolniony z aresztu dzięki wstawiennictwu ojca. W 1929 roku ponownie aresztowano go i zesłano do Minusińska, skąd powrócił w 1932 roku. W 1937 roku został zesłany do Nieżyna, a po kolejnym aresztowaniu w 1938 roku trafił do Gułagu w Republice Komi, gdzie został skazany na śmierć i rozstrzelany.
Alfons Ziwert zmarł w 1921 lub 1922 roku.
Dorobek naukowy
Ziwert był autorem wielu prac w języku rosyjskim, niemieckim i polskim. Najbardziej znany jest jego opis przypadku zapalenia zatok oraz wrodzonych rozstrzeni oskrzeli u pacjenta z odwrotnym ułożeniem trzewi, uznawany po latach za pierwszy opis zespołu nieruchomych rzęsek. Jego opis ukazał się w języku rosyjskim w 1902 roku, a w języku niemieckim w 1904 roku. Od lat 70. XX wieku w ZSRR stosowano nazwę zespół Kartagenera-Ziwerta lub Ziwerta-Kartagenera.
Na 4. Zjeździe Rosyjskich Internistów w 1912 roku wygłosił referat, w którym sugerował, że mięsień sercowy potrzebuje energii nie tylko do skurczu, ale także do rozkurczu. Artykuł na ten temat opublikował w języku niemieckim dopiero w 1922 roku.
Prace
Случай врожденной бронхоэктазии у пациента с обратным расположением внутренностей. Русский врач 38 (1), 1361–1362, 1902
К вопросу об определении границ желудка раздуванием. Русский врач 2 (3), 82–88, 1903
Редкий случай сосудистого шума в области печени. Русский врач 2 (46), 1617–1619, 1903
Ueber ein Verfahren der manometrischen Registrirung der Zusammenziehungen des isolirten Säugethierherzens. „Archiv für die gesamte Physiologie des Menschen und der Tiere”. 102 (7), s. 364–372, 1904. DOI: 10.1007/BF01678181.
Учение о динамическом антагонизме ядов. Киев, 1906
Ueber einen Fall von Bronchiectasie bei einem Patienten mit Situs inversus viscerum. Berliner klinische Wochenschrift 41, s. 139–141, 1904
Къ вопросу о значеній определениія правой границы желудка при ослабленій его выводящей способности. Русский врач 5 (6), 163–167, 1906
Untersuchungen über das Hämin. „Archiv für experimentelle Pathologie und Pharmakologie”. 58 (5-6), s. 386–396, 1908. DOI: 10.1007/BF01841693.
Siewert A., Heubner W. Über Druckmessung im Herzen, insbesondere bei Strophantinvergiftung. Archiv für experimentelle Pathologie und Pharmakologie Suppl.-Bd., s. 496–503, 1908
К вопросу о регенерации оксигемоглобина при первой форме острой метгемоглобинемии W: Сборник трудов, посвященный памяти покойного профессора Университета св. Владимира Юлия Петровича Лауденбаха. Киев, 1910
О влиянии на вырезанное сердце кошки этилового, метилового, пропилового, изобутилового и гептилового алкоголей. К., 1911
Siewert A., Zebrowski E. Ueber den komparativen Einfluss des weissen und dunlen Fleisches auf die Ausscheidung von Harnsaeure und von anderen stickstoffhaltigen Substanzen in Harn. Zeitschrift für klinische Medizin 75, s. 331–358, 1912
Żebrowski E, Ziwert A. O wpływie mięsa białego i czarnego na wydzielanie kwasu moczowego oraz innych ciał azotowych moczu. Przegląd Lekarski. 1912;51(25-30):427-428, 439–441, 451–453, 463–465, 474–476, 482–484, 1911
Über aktive Diastole. „Zeitschrift für die gesamte experimentelle Medizin”. 28 (1), s. 324–346, 1922. DOI: 10.1007/BF02622924.
