Alfons Wrona
Alfons Wrona (ur. 1915 w Mysłowicach, zm. 1988 tamże) początkowo planował studiować malarstwo, jednak z powodu trudności finansowych zmienił swoje zamierzenia. Ukończył Seminarium Nauczycielskie i rozpoczął pracę jako nauczyciel języka polskiego w Mysłowicach. Od stycznia 1940 do września 1942 był aktywnym członkiem ZWZ w Mysłowicach, współpracując w grupie Floriana Adamskiego. Razem z Piotrem Paździorem zajmował się kolportażem podziemnej gazety „Braciom na otuchę”. Został aresztowany przez Gestapo i trafił do obozu policyjnego w Mysłowicach. W marcu 1943 został przewieziony do KL Auschwitz (nr 109267). W 1945 roku ewakuowano go do KL Mauthausen, a następnie do podobozu w Ebensee. Został wyzwolony przez wojska amerykańskie 9 maja 1945. Po powrocie do Polski wrócił do Mysłowic i zgłosił się do gen. Jerzego Ziętka, który zaproponował mu wyjazd na Ziemie Zachodnie, gdzie brakowało pracowników administracyjnych. Ostatecznie trafił do Kłodzka, a potem do Bystrzycy Kłodzkiej. Tam początkowo prowadził biuro tłumaczeń przy ul. Okrzei, a następnie podjął pracę w WSS „Społem”, gdzie spotkał swojego współwięźnia Jana Liwacza. W 1965 roku, w związku z procesem kapo obozowego Bernharda (Bernarda) Bonitza (nr obozowy 6), miał zeznawać przed sądem we Frankfurcie, lecz z nieznanych przyczyn nie otrzymał zgody na wyjazd.
Po wojnie w wolnym czasie zajmował się malarstwem.
W 2008 roku w Bystrzycy Kłodzkiej zorganizowano wystawę, która prezentowała m.in. postać Alfonsa Wrony.
Przypisy
Bibliografia
- „Gazeta Prowincjonalna Ziemi Kłodzkiej”
- Jerzy Rawicz, Dzień powszedni ludobójcy, Czytelnik, 1973
- Koło Związku Sybiraków w Bystrzycy Kł.
