Alfons Marian Wojtkielewicz (urodzony 4 października 1885 roku w Warszawie, zmarł w kwietniu 1940 roku w Charkowie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, odznaczony Orderem Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 4 października 1885 roku w Warszawie, w rodzinie Aleksandra i Lucyny z domu Śliwowskich.
Jako oficer I Korpusu Polskiego w Rosji, na podstawie reskryptu Rady Regencyjnej z 25 października 1918 roku, został przydzielony do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem swojego stopnia.
W trakcie wojny z bolszewikami dowodził 7 pułkiem Strzelców Wielkopolskich w okresach od 4 listopada 1919 do 17 sierpnia 1920 oraz od 7 września 1920 do zakończenia działań wojennych (pułk ten został przemianowany na 61 pułk piechoty wielkopolskiej 7 stycznia 1920 roku). W latach 1922-1923 był słuchaczem II Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu uzyskał tytuł naukowy oficera Sztabu Generalnego i otrzymał przydział do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu jako zastępca szefa sztabu. W kolejnym roku objął stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu. W 1928 roku dowodził 48 pułkiem piechoty Strzelców Kresowych w garnizonie Stanisławów. Później pełnił funkcję dowódcy piechoty dywizyjnej w 12 Dywizji Piechoty. W latach 1932-1933 był słuchaczem VII Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Z dniem 31 października 1935 roku przeszedł w stan spoczynku.
Po agresji ZSRR na Polskę, został wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, a jego ciało pochowano w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku znajduje się oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Zgodnie z postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 roku, został pośmiertnie awansowany na stopień generała brygady. Awans ogłoszono 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Był żonaty z Zinaidą, miał córkę Irenę oraz syna Włodzimierza.
Awanse
podpułkownik – zweryfikowany 3 maja 1922 roku, z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku oraz 185 lokatą w korpusie oficerów piechoty.
pułkownik – 1 grudnia 1924 roku, z datą starszeństwa 15 sierpnia 1924 roku oraz 42 lokatą w korpusie oficerów piechoty.
Upamiętnienie
17 września 2009 roku w Sochaczewie na cmentarzu przy al. 600-lecia miało miejsce uroczyste posadzenie Dębu Pamięci poświęconego Alfonsowi Wojtkielewiczowi.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (13 maja 1921)
Krzyż Walecznych – dwukrotnie
Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)
Medal Niepodległości (9 listopada 1933)
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia
Zobacz też
awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007 roku
jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
obozy NKWD dla jeńców polskich
ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-12-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
