Alfons VI Zwycięski
Alfons VI, znany jako Zwycięski (port. Afonso VI o Vitorioso), urodził się 21 sierpnia 1643 i zmarł 12 września 1683. Był drugim królem Portugalii z dynastii Bragança, sprawującym rządy od 6 listopada 1656 do 12 września 1667.
Życiorys
Na tron wstąpił po swoim ojcu, Janie IV, w 1656 roku, mając zaledwie 13 lat. Jego matką była Ludwika de Guzman, która de facto pełniła funkcję regentki, rządząc Portugalią w tym czasie. W trakcie jego panowania odniesiono znaczące zwycięstwa nad Hiszpanami, wygrywając bitwy pod Ameixial 8 czerwca 1663 oraz Montes Claros 17 czerwca 1665. Te sukcesy przyczyniły się do uznania portugalskiej niepodległości przez Hiszpanię 13 lutego 1668 roku.
W koloniach w 1658 roku Holendrzy zdobyli Jaffnapatam, ostatnią portugalską posiadłość na Cejlonie (dzisiejsza Sri Lanka). 23 czerwca 1661 roku Portugalia przekazała Anglii Bombaj i Tanger jako posag dla księżniczki Katarzyny, siostry króla, która została żoną króla Anglii Karola II. W tym samym roku, dzięki mediacji Anglii, Holandia uznała portugalską zwierzchność nad Brazylią w zamian za kontrolę nad Cejlonem.
W 1667 roku, pod wpływem żony Marii Franciszki Sabaudzkiej (1646–1683) oraz swojego młodszego brata Pedro, Alfons VI zrzekł się tronu. Po tej decyzji został zesłany na wyspę Terceira w archipelagu Azorów. Te wydarzenia, spowodowane pogarszającym się stanem zdrowia psychicznego władcy, zostały zatwierdzone przez Kortezy w 1668 roku. Alfons zmarł w Sintrze 15 lat później.
