Alfons Rezler (Rösler, Rözler) (urodzony 3 listopada 1907 w Moszczenicy, zmarł 12 września 1939) był skrzypkiem, dyrygentem, pedagogiem, polskim działaczem kultury oraz podporucznikiem piechoty rezerwy Wojska Polskiego, który poległ w trakcie kampanii wrześniowej.
Życiorys
Alfons przyszedł na świat 3 listopada 1907 roku we wsi Moszczenica, w powiecie piotrkowskim. Był synem Edmunda, mistrza tkackiego z Zduńskiej Woli oraz Huldy z Ehrentrautów (Ohrentrautów) – Niemców, którzy osiedli na ziemiach polskich w drugiej połowie XIX wieku. Miał starszego brata, Edmund, oraz młodszego, Arnolda.
W jego rodzinie panowała pasja do muzyki. Uczył się w szkole powszechnej i gimnazjum w Zduńskiej Woli, a następnie kontynuował edukację w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu, które ukończył w 1931 roku. Po ukończeniu studiów przeprowadził się do Bydgoszczy, równocześnie studiując muzykologię na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie w 1934 roku uzyskał tytuł magistra filozofii. W trakcie studiów, razem z braćmi: Arnoldem, Edmundem oraz Włodzimierą Kunz (przyszłą żoną Arnolda) i kuzynem Leszkiem Rezlerem, stworzył kwintet fortepianowy Rezlerów, który występował m.in. w poznańskiej rozgłośni radiowej.
Od września 1932 roku pracował jako nauczyciel w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy. Oprócz działalności pedagogicznej był aktywnym członkiem Collegium Musicum działającego przy konserwatorium, a od 1933 roku kierował chórem i orkiestrą tegoż konserwatorium. W ramach bezpłatnych wieczorków muzycznych, poświęconych muzyce poważnej, szczególnie kameralnej, grał na skrzypcach i altówce. W 1938 roku bydgoski Zarząd Miejski przyznał mu stypendium na dalsze studia z zakresu dyrygentury u renomowanego profesora Hermanna Abendrotha w Lipsku, gdzie latem tego roku doskonalił swoje umiejętności. Od 1937 roku był również aktywny w sekcji muzycznej Rady Artystyczno-Kulturalnej w Bydgoszczy.
W 1937 roku współzałożył Salonową Orkiestrę Kameralną, działającą przy bydgoskim Podstudiu Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia. Orkiestra ta koncertowała w różnych miejscach w mieście, takich jak Resursa Kupiecka, Strzelnica oraz Kawiarnia Teatralna. Na początku 1938 roku objął kierownictwo Miejskiej Orkiestry Symfonicznej, zorganizowanej dwa lata wcześniej. Od października 1938 roku był jednym z współorganizatorów Bydgoskiego Towarzystwa Muzycznego, pełniąc rolę członka zarządu oraz kierownika artystycznego. Zasłużył się w popularyzowaniu muzyki poważnej wśród mieszkańców Bydgoszczy, wygłaszając wprowadzenia i krótkie prelekcje podczas koncertów popularnych. Współpracował także z redakcjami „Dziennika Bydgoskiego” i „Przeglądu Bydgoskiego”, publikując artykuły oraz recenzje muzyczne.
W 1934 roku został dyrygentem bydgoskiego chóru „Arion”, prowadząc go do wysokiego poziomu artystycznego. W 1937 roku przygotował i wykonał z chórem oratorium „Stworzenie świata” Josepha Haydna, które zyskało uznanie krytyków, a w maju 1939 roku zdobył I miejsce na ogólnopolskim zjeździe chórów w Bydgoszczy.
Na stopień podporucznika został mianowany z datą 1 stycznia 1933 roku, zajmując 3945. lokatę w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku miał przydział w rezerwie do 64 pułku piechoty w Grudziądzu.
Po rozpoczęciu II wojny światowej został zmobilizowany jako podporucznik rezerwy. W trakcie kampanii wrześniowej dowodził plutonem 61 pułku piechoty w 15 Dywizji Piechoty. Zginął 12 września 1939 roku w walce pod Łowiczem, podczas bitwy nad Bzurą. Jego ciało pochowano na cmentarzu w Laskach.
W 1947 roku pośmiertnie nadano mu tytuł honorowego dyrygenta bydgoskiego chóru „Arion”.
Zobacz też
- Edmund Rezler – starszy brat, pianista, kierownik muzyczny rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy i Warszawie;
- Arnold Rezler – młodszy brat, wiolonczelista, dyrygent m.in. Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej, Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Bydgoszczy, Orkiestry Reprezentacyjnej Wojska Polskiego.
Przypisy
Bibliografia
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom III. Bydgoszcz 1996. ISBN 83-85327-32-0, str. 121-122
Pruss Zdzisław, Weber Alicja, Kuczma Rajmund: Bydgoski leksykon muzyczny. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2004, str. 503-504
