Alfons Vilhelm Robert Rebane
Alfons Vilhelm Robert Rebane (urodzony 24 czerwca 1908 w Valga, zmarły 8 marca 1976 w Augsburgu) był estońskim wojskowym (kapitanem), który dowodził 658 Wschodnim Batalionem, a następnie 47 Pułkiem Grenadierów SS podczas II wojny światowej. Po wojnie współpracował z zachodnimi służbami specjalnymi.
Życiorys
Rebane pochodził z rodziny urzędnika kolejowego. W latach 1920-1926 uczęszczał do rosyjskiej szkoły średniej w Narwie, a następnie studiował w akademii wojskowej w Tondi, gdzie ukończył ją z dyplomem I klasy, uzyskując stopień podporucznika. Został przydzielony do pociągu pancernego „Captain Irv”, który był częścią 1 Pułku Pociągów Pancernych. 24 lutego 1933 r. awansował na porucznika, a od 1935 do 1939 r. pełnił rolę młodszego instruktora w Pułku Terytorialnym Viljandi, a do 1940 r. w Pułku Terytorialnym Lääne. Do czerwca 1940 r. był komendantem miasta Lihula.
Po zajęciu Estonii przez Sowietów i rozwiązaniu estońskiej armii w połowie czerwca został zwolniony z wojska. Zaczął pracować jako robotnik budowlany w Tallinnie. Przed masowymi deportacjami Estończyków, które rozpoczęły się w połowie 1941 r., udało mu się uciec do lasu. W północnej Estonii, w rejonie Virumaa, zorganizował oddział partyzancki, który walczył z batalionami NKWD, które terroryzowały lokalną ludność. Po wkroczeniu armii niemieckiej do Estonii, we wrześniu 1941 r. wstąpił do Wehrmachtu, gdzie służył jako kapitan w 184 Oddziale Bezpieczeństwa. Od końca października 1942 r. dowodził w stopniu majora 658 Wschodnim Batalionem, walcząc z Armią Czerwoną w północno-zachodniej części ZSRR.
W lutym 1944 r. 658 Wschodni Batalion został przeniesiony w okolice Narwy i przydzielony do niemieckiego XXVI Korpusu Armijnego. 27 kwietnia A. Rebane przeszedł wraz ze swoim oddziałem do nowo formowanej 20 Dywizji Grenadierów SS, gdzie objął dowództwo 47 Pułku Grenadierów SS w stopniu pułkownika. Uczestniczył w walkach pod Narwą i Tannenbergstellung, broniąc granic Estonii przed Sowietami. We wrześniu Dywizja została wycofana do Niemiec na odpoczynek, a następnie wiosną 1945 r. powróciła na front wschodni. W marcu lub kwietniu awansował na Waffen-Standartenführera der SS i objął funkcję zastępcy dowódcy Dywizji. Pod koniec wojny A. Rebane znalazł się w grupie estońskich żołnierzy, którzy uniknęli sowieckiej niewoli i poddali się zachodnim aliantom.
W 1947 r. osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie został zwerbowany przez wywiad MI6. Pośredniczył w kontaktach z Leśnymi Braćmi, którzy walczyli w Estonii i innych krajach bałtyckich przeciwko Sowietom. W latach 50. kierował estońską grupą w operacji wywiadowczej o kryptonimie „Jungle”, skierowanej przeciw KGB. W 1961 r. przeprowadził się do RFN, gdzie mieszkał aż do śmierci 8 marca 1976 r.
W 1999 r. jego szczątki zostały przeniesione do Estonii i uroczyście pochowane.
Odznaczenia
Alfons Rebane otrzymał wiele odznaczeń wojskowych, w tym estoński Biały Krzyż 3 klasy, łotewski Krzyż Chwały Aizsargi, niemiecki Krzyż Rycerski z liśćmi dębu (jako jeden z dwóch obcokrajowców), Żelazny Krzyż 1 i 2 klasy oraz Medal za Kampanię Zimową.
