Alfons Radomski

Alfons Radomski ps. „Wacek”

Alfons Radomski, znany również jako „Wacek”, urodził się 30 września 1896 roku w Poznaniu i zmarł wiosną 1940 roku w Charkowie. Był porucznikiem piechoty rezerwy Wojska Polskiego, działaczem niepodległościowym oraz ofiarą zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Był synem Wacława i Stanisławy z Lewandowskich. W przeszłości pełnił funkcję podoficera w armii niemieckiej. Angażował się w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w Zaborze Pruskim i brał udział w powstaniu wielkopolskim.

26 października 1919 roku awansował na podporucznika żandarmerii i został powołany do służby czynnej w czasie mobilizacji, przydzielony do Dowództwa Oddziału Żandarmerii Polowej przy Dowództwie Głównym Wojsk Polskich byłego zaboru pruskiego. 1 czerwca 1921 roku, już jako porucznik, służył w 2 Dywizjonie Żandarmerii Polowej Etapowej z 7 Dywizjonem Żandarmerii Wojskowej jako jednostką macierzystą. Później został przeniesiony do rezerwy.

W 1922 roku miał przydział w rezerwie do 7 Dywizjonu Żandarmerii w Poznaniu, a w 1923 roku został przeniesiony w rezerwie do 56 Pułku Piechoty w Krotoszynie. 8 stycznia 1924 roku jego stopień porucznika został zatwierdzony z data starszeństwa 1 czerwca 1919 roku i 5329. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku, jako oficer rezerwy, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Rejonu Uzupełnień w Poznaniu. Pracował jako urzędnik w Kasie Chorych w Poznaniu oraz angażował się w Związek Peowiaków.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku został wzięty do niewoli przez Sowietów, a następnie przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej, zbiorowej mogile w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku znajduje się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Jego nazwisko widnieje na Liście Starobielskiej NKWD pod poz. 2870.

30 lipca 1922 roku ożenił się z Apolonią Kłosowską, urodzoną 1 kwietnia 1899 roku w Bielsku. Mieli dwóch synów: Janusza Czesława (ur. 20 lipca 1923) i Włodzimierza (ur. 26 lutego 1930).

5 października 2007 roku, decyzją ministra obrony narodowej Aleksandra Szczygły (nr 439/MON), został pośmiertnie mianowany na stopień kapitana. Awans ogłoszono 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
  • Krzyż Walecznych

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Przeczytaj u przyjaciół: