Alfons Mazurkiewicz (urodzony 19 grudnia 1922 roku w Düsseldorfie, zmarły 20 października 1975 roku we Wrocławiu) był polskim malarzem współczesnym oraz wykładowcą akademickim.
Życiorys
Przyszedł na świat w Niemczech jako syn polskich emigrantów. Tam ukończył zarówno szkołę podstawową, jak i średnią. Uczęszczał do „Szkółki Polskiej”, gdzie zdobywał wiedzę z zakresu języka polskiego, historii i geografii. W 1946 roku przyjechał do Polski i rozpoczął naukę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, najpierw na wydziale ceramiki i szkła, a następnie na wydziale malarstwa. Jego edukacja artystyczna przebiegała pod okiem Emila Krchy oraz Eugeniusza Gepperta, a szkołę ukończył w 1953 roku. Od 1956 roku był jednym z współzałożycieli artystycznej „Grupy X”, a od 1961 roku – „Grupy (Szkoły) Wrocławskiej”. W 1955 roku uczestniczył w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi”, która miała miejsce w warszawskim Arsenale, gdzie zdobył nagrodę za obraz pt. Zima w Kocich Górach. Przed tym wydarzeniem jego prace były prezentowane na wrocławskiej Wystawie Przeglądowej Młodych Plastyków (1955). W 1968 roku rozpoczął pracę jako wykładowca w PWSSP.
Pierwszą żonę, Wandę Błońską, poznał we Wrocławiu, a 10 października 1947 roku wzięli ślub, z którego na świat przyszła dwójka dzieci: starsza córka Leonarda Mazurkiewicz oraz młodszy syn Alfons Mazurkiewicz.
Podczas studiów poznał swoją drugą żonę, Krzesławę Maliszewską, która również była malarką. Wspólnie prowadzili pracownię malarską, która przez wiele lat mieściła się w pobliżu wrocławskiego Rynku.
Tworzył pejzaże, martwe natury oraz portrety, które były utrzymane w konwencji surrealizmu, inspirowany twórczością Paula Klee oraz Joana Miró. W późniejszym etapie swojej kariery artystycznej zwrócił się ku abstrakcjonizmowi, koncentrując się na idei stworzenia obrazu jednolitego oraz w kierunku malarstwa konceptualnego. Opracował koncepcję „duo-plastycyzmu” (1958), która została rozwinięta w latach 70. XX wieku w formie tzw. „Duo-obrazów”.
Upamiętnienie
Alfons Mazurkiewicz stał się bohaterem filmu dokumentalnego pt. Miałem wam jeszcze tyle do powiedzenia…, który został zrealizowany w 1996 roku przez Iwonę Rosiak. Z okazji 25. rocznicy jego śmierci, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Galeria BWA Awangarda oraz Galeria Stara w Lublinie zorganizowały dużą wystawę jego dzieł. Poświęcono mu również kilka albumów wydawniczych (2005, 2017).
Przypisy
Bibliografia
Małgorzata Kitowska-Łysiak: Alfons Mazurkiewicz. culture.pl, 2002. [dostęp 2018-11-21]. (pol.).
Alfons Mazurkiewicz. mnwr.pl, 2008. [dostęp 2018-11-21]. (pol.).
Magda Podsiadły: Pan z blejtramami i nieodłącznymi fajkami. Opowieść o malarzu Mońku Mazurkiewiczu. wyborcza.pl, 2018-08-30. [dostęp 2018-11-21]. (pol.).
Alfons Mazurkiewicz. www.asp.wroc.pl, 2017. [dostęp 2018-11-21]. (pol.).
Magdalena Talik: Alfons Mazurkiewicz wspominany w Muzeum Narodowym. www.wroclaw.pl, 2014-02-13. [dostęp 2018-11-21]. (pol.).
