Alfons Leonard Krause
Alfons Leonard Krause (ur. 6 listopada 1895 w Strzelnie, zmarł 11 lutego 1972 w Poznaniu) był polskim doktorem habilitowanym nauk chemicznych oraz ekspertem w dziedzinie chemii nieorganicznej.
Życiorys
Krause studiował na Politechnice w Charlottenburgu oraz na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie w 1919 roku uzyskał tytuł doktora filozofii oraz magisterium nauk wyzwolonych na podstawie pracy dotyczącej związków selenu. W trakcie swoich studiów prowadził wykłady w tamtejszej Szkole Realnej. Po zakończeniu nauki rozpoczął pracę w zakładach przemysłu sodowego w Duisburgu, które obecnie są częścią koncernu chemicznego Henkel. W 1920 roku przeniósł się do Poznania, gdzie podjął pracę w Państwowym Zakładzie Higieny, a następnie na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie był związany z Zakładem Technologii Rolnej oraz Zakładem Chemii Rolnej. W 1928 roku uzyskał habilitację na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego, a w 1930 roku, po uzyskaniu profesury, objął stanowisko kierownika Katedry Chemii Nieorganicznej na tym uniwersytecie.
W latach 1935–1939 współpracował z Wyższą Szkołą Handlową – Akademią Handlową, gdzie najpierw (w latach 1935–1936) uczył towaroznawstwa chemicznego, a następnie technologię i towaroznawstwo chemiczne. W latach 1936–1938 prowadził również seminarium dyplomowe oraz wyższe seminarium towaroznawcze, które koncentrowało się na badaniach.
Podczas II wojny światowej w Warszawie prowadził wykłady oraz ćwiczenia z chemii w ramach tajnych kompletów na Uniwersytecie Ziem Zachodnich.
Krause był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności od 1945 roku oraz członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk od 1958 roku. W 1947 roku współzałożył Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk.
W 1955 roku otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia za całokształt pracy w dziedzinie chemii katalizatorów oraz reakcji kontaktowych.
Jedna z jego prac, zatytułowana Aktywne związki żelazowe i miedziowe jako katalizatory nieorganiczne w reakcjach peroksydatywnego utleniania w świetle teorii aktywowania tlenu i aktywowania wodoru, została w 1978 roku przetłumaczona przez NASA i umieszczona w repozytorium zasobów tej agencji.
W 1924 roku ożenił się z Niemką Martą Marcelą z Pommerów (1898–1987), z którą zamieszkał w domu przy ulicy Rycerskiej 4 na Osiedlu Stary Grunwald. Para doczekała się syna, Lucjana.
Zmarł 11 lutego 1972 roku w Poznaniu.
Upamiętnienie
Postać Alfonsa Krause oraz dwunastu innych profesorów zostanie uhonorowana na tzw. „Elemencie pamięci” – wyszlifowanym, podzielonym na cztery części kamieniu.
