Alfons Kotowski ps. „Okoń” (ur. 14 sierpnia 1899, zm. 29 września 1944) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
24 października 1922 roku, po zakończeniu I Kursu Centralnej Szkoły Podoficerów Piechoty Nr 2 w Grudziądzu, został mianowany na stopień podporucznika, z datą początkową 1 sierpnia 1922 i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Równocześnie został wcielony do 28 pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi. 30 września 1924 roku awansował na porucznika, z datą starszeństwa 1 sierpnia 1924 i również 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Otrzymał Krzyż Walecznych. W 1932 roku służył w 44 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Równem. 22 lutego 1934 roku awansował na kapitana, z datą starszeństwa 1 stycznia 1934 i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Brał udział w kampanii wrześniowej. Od początku okupacji angażował się w polską konspirację – najpierw w Związku Walki Zbrojnej, a później w Armii Krajowej.
Od lipca 1944 roku dowodził batalionem „Pięść”, uczestnicząc w powstaniu warszawskim. 16 sierpnia objął dowództwo Grupy „Kampinos”, a 13 września 1944 roku został dowódcą 13 pułku piechoty Armii Krajowej. Na koniec września podjął próbę przebicia się w rejon Gór Świętokrzyskich, jednak zakończyła się ona klęską z powodu błędnych decyzji. Grupa „Kampinos” została otoczona i rozbita przez Niemców 29 września 1944 roku w bitwie pod Jaktorowem. Kotowski zginął w tym starciu w niejasnych okolicznościach. Został pochowany na cmentarzu wojennym w Budach Zosinych.
Otrzymał Order Wojenny Virtuti Militari na mocy rozkazu dowódcy AK nr 507 z 11 sierpnia 1944 roku. Uzasadnienie nadania mu krzyża Virtuti Militari brzmiało: „odznaczył się w walkach na terenie Grupy «Północ»”. Order został pozytywnie zweryfikowany uchwałą Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari z dnia 13 października 2011 roku.
