Alfons Kontarsky (ur. 9 października 1932 w Iserlohn, zm. 5 maja 2010 w Großgmain) był niemieckim pianistą oraz pedagogiem.
Życiorys
W latach 1953–1955 studiował w Hochschule für Musik w Kolonii, gdzie uczył się fortepianu pod okiem Else Schmitz-Gohr oraz Mauritsa Franka w zakresie kameralistyki. Następnie, od 1955 do 1957 roku, kontynuował naukę fortepianu u Eduarda Erdmanna w Hamburgu. Od 1952 roku aż do połowy lat 80. XX wieku występował w duecie fortepianowym ze swoim bratem, Aloysem Kontarsky’m, z którym w 1955 roku zdobył pierwszą nagrodę w konkursie zorganizowanym przez Radio Bawarskie w Monachium. Dodatkowo, w 1971 roku założył trio z skrzypkiem Saschko Gawriloffem oraz wiolonczelistą Klausom Storckiem. W jego repertuarze dominowały utwory muzyki współczesnej, a także dzieła z epok klasycyzmu i romantyzmu.
W latach 1962–1966 brał udział jako wykładowca i wykonawca w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie. Od 1967 roku prowadził zajęcia w Hochschule für Musik w Kolonii. W 1973 roku opublikował pracę zatytułowaną Pro musica nova: Studien zum Spielen neuer Musik für Klavier (Kolonia 1973).
