Alfons Kania
Alfons Kania (urodzony 18 maja 1924 w Chorzowie, zmarły 24 września 2012 w Opolu) był polskim piłkarzem, który występował na pozycji obrońcy (stopera), a także trenerem.
Kariera
Alfons Kania swoją przygodę z piłką nożną rozpoczął jeszcze przed II wojną światową, grając w Ruchu Chorzów. Po wojnie występował w Ślęzie Wrocław, a następnie w latach 1951–1957 w Budowlanych Opole. Z drużyną tą w sezonie 1952 po raz pierwszy awansował do ekstraklasy, a swój debiut w niej zaliczył 15 marca 1953 roku w meczu przegranym 1:2 z Gwardią Warszawa. Sezon 1953 zakończył na przedostatniej, 11. pozycji, co skutkowało spadkiem z ekstraklasy.
W sezonie 1955 Kania ponownie awansował do ekstraklasy oraz dotarł do półfinału Pucharu Polski, w którym zakończył swoją przygodę z rozgrywkami po przegranej 0:2 w meczu wyjazdowym z Lechią Gdańsk. Po zakończeniu sezonu 1957, zakończył swoją karierę piłkarską.
W sumie w ekstraklasie rozegrał 49 meczów.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej, Alfons Kania rozpoczął działalność trenerską. W swojej karierze prowadził takie zespoły jak: Pionier Strzelce Opolskie, Polonia Nysa, Odra 1b, Bolko Opole, Opolanin Opole oraz Odra Opole.
Sukcesy
Zawodnicze
Budowlani Opole
- Awans do ekstraklasy: sezon 1952, sezon 1955
- Półfinał Pucharu Polski: sezon 1955
Odznaczenia
Zasłużony dla Odry Opole: 2005
Ostatnie lata
W 2005 roku, podczas obchodów 60-lecia Odry Opole, Alfons Kania otrzymał odznakę „Zasłużony dla Odry Opole”.
Zmarł 24 września 2012 roku w Opolu. Jego pochówek miał miejsce 27 września 2012 roku na cmentarzu komunalnym w Opolu. Miał żonę, córkę oraz wnuki.
