Alfons Jabłoński
Alfons Jabłoński, znany również jako „Alf” i „Radca”, urodził się 19 marca 1899 roku w Sternbergu w Austrii, a zmarł 9 października 1946 we Wrocławiu. Był majorem piechoty Wojska Polskiego, a także aktywnym działaczem podziemia niepodległościowego podczas II wojny światowej oraz powojennego ruchu antykomunistycznego.
Życiorys
W latach 1916–1918 służył w armii austro-węgierskiej, uczestnicząc w walkach, między innymi w Albanii. W lutym 1919 roku, jako ochotnik, dołączył do Wojska Polskiego.
Został zweryfikowany w stopniu podporucznika z datą starszeństwa 1 czerwca 1922 roku oraz z 2. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jako oficer rezerwy 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie, został zatrzymany w służbie czynnej. 23 sierpnia 1924 roku, z dniem 1 lipca 1924 roku, został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu podporucznika z datą starszeństwa 1 czerwca 1922 roku oraz 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 30 września 1924 roku, z dniem 1 października 1924 roku, awansował na porucznika, uzyskując datę starszeństwa 1 czerwca 1924 roku i 25. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Był długoletnim oficerem 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie. 22 września 1930 roku został przydzielony na trzymiesięczny XIV Kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu. 29 kwietnia 1933 roku awansował na kapitana z datą starszeństwa 1 stycznia 1933 roku oraz 117. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1939 roku służył w Batalionie KOP „Sarny”.
Po rozpoczęciu II wojny światowej i zajęciu Kresów Wschodnich przez Armię Czerwoną, przeniósł się do Warszawy. Od lutego 1940 roku aktywnie działał w Związku Walki Zbrojnej na terenie stolicy. W 1941 roku pełnił rolę instruktora wyszkolenia wojskowego w Szarych Szeregach. Od 1943 roku dowodził Inspektoratem Zachodnim Gródek Jagielloński, a w tym samym roku został szefem Wydziału operacyjnego Komendy Okręgu Lwów AK. W lipcu 1944 roku objął stanowisko szefa sztabu Okręgu Lwów „NIE”, a w grudniu 1945 roku, w związku z włączeniem Lwowa do ZSRR, wyjechał w głąb Polski.
Po wojnie zaangażował się w działalność antykomunistycznego podziemia. Od stycznia 1946 roku kierował Wydziałem Organizacyjnym Okręgu Jelenia Góra „Zachód” Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość (WiN). Pełnił także obowiązki zastępcy kierownika Okręgu Jelenia Góra „Zachód” WiN, ppłk. Bolesława Tomaszewskiego, a od 20 maja 1946 roku objął funkcję kierownika tego Okręgu.
Został aresztowany 9 czerwca 1946 roku w Jeleniej Górze pod przybranym nazwiskiem i osadzony w więzieniu we Wrocławiu, gdzie zmarł w więziennym szpitalu. Został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu (pole 91S, rząd 2 od pola 91, grób 784).
W czerwcu 2016 roku ujawniono, że nieopłacone groby Alfonsa Jabłońskiego oraz uczestnika Powstania Warszawskiego, Jana Fejge, na Cmentarzu Osobowickim, są przeznaczone do likwidacji. W tej sprawie interweniował u prezydenta Wrocławia Rafała Dutkiewicza, między innymi radny Robert Pieńkowski.
Ordery i odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)
Przypisy
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
- Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2016-06-11].
