Alfons III (Afonso III) (urodzony 5 maja 1210, zmarł 16 lutego 1279) był piątym królem Portugalii, panującym od 1248 roku.
Życiorys
Alfons był potomkiem króla Portugalii, Alfonsa II, oraz jego żony, infantki Urraki z Kastylij. W 1223 roku tron objął jego starszy brat Sancho II. Alfons, nie spodziewając się, że kiedykolwiek zostanie królem, w 1238 roku ożenił się z Matyldą, dziedziczką hrabstwa Boulogne, a następnie osiedlił się we Francji. W 1246 roku Sancho II wszedł w konflikt z Kościołem, co doprowadziło do jego ekskomuniki i obalenia. Alfons zgodził się przejąć tron po bracie i natychmiast wrócił do Portugalii, co jednak wymagało zrzeczenia się hrabstwa Boulogne oraz rozwodu z Matyldą.
Alfons prowadził ostrożną politykę wewnętrzną, koncentrując się na interesach średniej klasy. W 1254 roku w Leirze zwołał pierwszy parlament Portugalii, znany jako Cortes, w którym brali udział przedstawiciele miast. Zapamiętany jest jako znakomity administrator.
Po zdobyciu wsparcia wewnętrznego, kontynuował politykę swojego brata na arenie międzynarodowej, prowadząc rekonkwistę i wypierając muzułmanów z ich ostatniej twierdzy w Algarve, w Faro. W ten sposób zakończył proces rekonkwisty w Portugalii, choć wciąż miał drobne konflikty z sąsiednią Kastylią. Ostatecznie granicę między państwami ustalono w Badajoz w 1267 roku; granica na rzece Guadiana, obecnie z Hiszpanią, pozostała niezmieniona do dziś.
Przodkowie
Życie prywatne
W 1253 roku, po rozwodzie z Matyldą, Alfons poślubił Beatrycze Kastylijską (1242–1303), nieślubną córkę króla Alfonsa X oraz Marii de Guzman. Para doczekała się następujących dzieci:
- Blanki (1259-1321), przełożonej zakonu w Huelgas,
- Ferdynanda (1260-1262),
- Dionizego I (1261-1325), który również został królem Portugalii,
- Aflonsa (1263-1312), lorda Portalegre, męża Wioletty Manueli Kastylijskiej,
- Sanchy (1264- ok. 1302),
- Marii (1264-1304), zakonnicy w Coimbrze,
- Konstancji (1266-1271),
- Wincentego (1268-1271),
- Z Madraganą (Mor Afonso) (ok. 1230-?), z którą miał nieślubne dzieci:
- Marcina Alfonsa Chichorro (ok. 1250- po 1313), męża Inês Lourenço de Valadres,
- Urrakę Aflonsę (ok. 1260-?), żonę Pedro Anes de Riba Vizela, a później João Mendes de Briteiros.
- Z Marią Peres de Enxara miał syna:
- Alfonsa Dionizego (ok. 1260 – po 1310), męża Marii Pais Ribeira.
- Z innymi, nieznanymi kobietami, miał:
- Eleonorę Alfonsę (ok. 1250-1291), żonę Estevão Anes de Sousa, później Gonçalo Garcia de Sousa, hrabiego Neiva,
- Gila Alfonsa (1250-1346), rycerza Zakonu szpitalników,
- Ferdynanda Alfonsa (?-?), rycerza Zakonu szpitalników,
- Rodrigo Alfonsa (1258-1272),
- Eleonorę Alfonsę (?-1259), zakonnicę w zakonie świętej Klary w Santarém,
- Urrakę Alfonsę (1250-1281), zakonnicę w zakonie w Lorvão,
- Henryka Alfonsa (?-?), męża Inês?.
Przypisy
