Alfons II Prowansalski

Alfons II Prowansalski (urodzony około 1174 roku w Barcelonie, zmarły 1 grudnia 1209 w Palermo) był hrabią Prowansji w latach 1185-1209.

Życiorys

Był on drugim synem oraz piątym dzieckiem pierwszego króla zjednoczonej Aragonii i Barcelony, Alfonsa II Aragońskiego, oraz Sanchy Kastylijskiej, córki króla Kastylii, Alfonsa VII Imperatora, i Ryksy, córki Władysława Wygnańca. W 1185 roku, aby poprawić stosunki z Księstwem Tuluzy, jego ojciec obalił swojego brata Sancha, hrabiego Prowansji, a władzę powierzył swojemu małoletniemu synowi, który sprawował ją aż do swojej śmierci w 1209 roku. Alfons Prowansalski objął faktyczne rządy w 1195 roku. W wyniku sporów z wujem swojej żony, Wilhelmem IV z Focalquier, dotyczących podziału hrabstwa, prowadził w latach 1202-1203 konflikt zbrojny. Otrzymał wsparcie od swojego brata, Piotra II z Aragonii, oraz swojego poprzednika, Sancho. Konflikt zakończył się korzystnym dla niego pokojem w Aigues Mortes. W 1204 roku został jednak porwany przez Wilhelma IV, a rok później uwolniony przez Piotra II. Alfons II zmarł w 1209 roku w Palermo, towarzysząc swojej siostrze, Konstancji, która przygotowywała się do małżeństwa z przyszłym cesarzem Fryderykiem II Hohenstaufem.

W 1193 roku ożenił się z Garsendą II z Sabran, hrabiną Forcalquier, córką hrabiego Rainera z Forcalquier oraz Garsendy. Z tego związku miał syna, Rajmunda Berengara (1198-1245), który został jego następcą jako Rajmund Berengar IV Prowansalski, oraz córkę Garsendę.