Afonso II (Alfons), znany jako Gruby (urodzony 23 kwietnia 1185, zmarł 25 marca 1223), był trzecim królem Portugalii od 1211 roku.
Życiorys
Był synem Sancho I oraz Dulce Berengarii. W przeciwieństwie do swoich poprzedników, nie prowadził intensywnych działań wojennych przeciwko Kastylijczykom ani Maurom. Jego działania wojenne, takie jak zdobycie Alcácer do Sal w 1217 roku, były efektem prywatnych wypraw portugalskiej szlachty. Na jego zlecenie stworzono pierwsze spisane prawo królestwa, a także scentralizował władzę w państwie. W wyniku ograniczenia przywilejów kościelnych, został ekskomunikowany przez arcybiskupa Bragi, Estêvão Soaresa da Silva. Klątwa została zdjęta w zamian za obietnicę przywrócenia przywilejów kościelnych jego dziadka, Alfonsa I, jednak nie zrealizował tego aż do swojej śmierci.
Przodkowie
Rodzina
W 1208 roku Alfons ożenił się z infantką Urraką Kastylijską (1186–1220), córką króla Alfonsa VIII Szlachetnego oraz Eleonory Plantagenet. Para doczekała się pięciorga dzieci:
- Sancha II (1207–1248), który został kolejnym królem Portugalii,
- Alfonsa III (1210–1279), również przyszłego króla Portugalii,
- Eleonory (1211–1231), żony księcia Waldemara Duńskiego (syna króla Waldemara II i siostry Alfonsa – Berengarii),
- Ferdynanda (przed 1217–1243), pana Serpa,
- Wincentego (1219).
Alfons miał także dwóch nieślubnych synów:
- Jana Alfonsa (?-1234),
- Piotra Alfonsa (ok. 1210-?).
Przypisy
