Alfons II Trubadur, Cnotliwy
Alfons II Trubadur, zwany Cnotliwym (ur. 25 marca 1157, zm. 25 kwietnia 1196 w Perpignan), był hrabią Barcelony od 1162 do 1196 roku jako Alfons I, królem Aragonii od 1162 do 1164 (wspólnie z matką) oraz od 1164 do 1196 (samodzielnie) jako Alfons II. Ponadto pełnił funkcję hrabiego Prowansji od 1167 do 1196 roku jako Alfons I, a także hrabiego Girony, Osony, Besalu, Cerdagne i Roussillon.
Życiorys
Był synem Ramona Berengara IV, hrabiego Barcelony, oraz Petroneli, królowej Aragonii. Alfons II był pierwszym królem Aragonii z dynastii barcelońskiej, ponieważ jego ojciec, mimo że sprawował faktyczną władzę w królestwie, miał jedynie tytuł księcia aragońskiego. Królową Aragonii aż do abdykacji była matka Petroneli, reprezentująca dynastię pampeluńską, która sprawowała rządy w Aragonii od początków X wieku.
W kontekście okresu, który rozpoczął się wraz z objęciem tronu przez Alfonsa II, używa się terminu „Korona Aragonii”, aby określić terytoria, nad którymi rozciągała się władza króla Aragonii.
Początkowo nosił popularne w swojej rodzinie imię Ramon, jednak w późniejszym czasie jego ojciec zmienił je na Alfons, co było bardziej zgodne z tradycją aragońską.
Po śmierci ojca, pięcioletni Alfons przejął nominalną władzę w hrabstwie Barcelony. Do 1164 roku rządy w Katalonii w imieniu syna sprawowała jako regentka jego matka Petronela. Abdykowała na rzecz syna w czerwcu 1164, gdy Alfons miał zaledwie 7 lat. Rządy w Aragonii i Katalonii w imieniu małoletniego króla prowadziła rada regencyjna złożona z najwyższych dostojników aragońskich i katalońskich.
Alfons II kontynuował politykę rekonkwisty zapoczątkowaną przez swoich poprzedników, a także umacniał swoje wpływy w południowej części dzisiejszej Francji. W 1172 roku przyłączył do hrabstwa Barcelony Roussillon i Urgell (zob. Alt Urgell), a wcześniej, w 1166 roku, odziedziczył władzę w hrabstwie Prowansji oraz podporządkował m.in. Carcassonne, Nîmes, Bigorre i Béarn. Sukcesy króla doprowadziły do konfliktu z hrabiami Tuluzy oraz królestwem Kastylii, co skutkowało zawarciem w 1179 roku układu z królem Kastylii, Alfonsie VIII, który wyznaczył granice wpływów Aragonii i Kastylii na terenach objętych rekonkwistą. Już wcześniej, w 1170 roku, Alfons II wsparł Alfonsa VIII w walce o tron kastylijski, co zaowocowało odzyskaniem utraconej w 1158 roku Saragossy oraz potwierdzeniem suwerenności Aragonii wobec Kastylii. Król Alfons II był także wielkim protektorem trubadurów.
Żoną Alfonsa II została Sancza, poślubiona w 1174 roku (zm. 1208), córka króla Kastylii Alfonsa VII oraz Rychezy (Ryksy), która była córką księcia polskiego Władysława II Wygnańca. Z tego małżeństwa pochodziło kilka dzieci:
- Piotr II Katolicki, król Aragonii w latach 1196-1213,
- Alfons, hrabia Prowansji w latach 1196-1209,
- Konstancja, żona króla Węgier Emeryka, a następnie cesarza Fryderyka II Hohenstaufa,
- Eleonora, żona hrabiego Tuluzy Rajmunda VI,
- Sancha, żona hrabiego Tuluzy Rajmunda VII.
