Alfons Czwojda
Alfons Czwojda (ur. 1908 w Kobylinie, zm. 17 kwietnia 1982 w Skalmierzycach) był polskim księdzem katolickim, kanonikiem oraz odnowicielem sanktuarium maryjnego w Skalmierzycach.
Życiorys
Wywodził się z rodziny rzemieślniczo-kupieckiej, będąc siódmym z dziesięciorga dzieci. W 1918 roku rodzina osiedliła się w Krotoszynie, gdzie uczęszczał do gimnazjum. W okresie nauki pełnił rolę przewodniczącego Sodalicji Mariańskiej. W 1929 roku rozpoczął studia w seminarium, uczęszczając do placówek w Poznaniu i Gnieźnie. W 1934 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kardynała Augusta Hlonda. Jako wikariusz pracował w Miejskiej Górce, Wielichowie, Zaniemyślu oraz Ostrowie Wielkopolskim, gdzie zastała go II wojna światowa. Okres okupacji niemieckiej spędził, ukrywając się u sióstr elżbietanek w Ostrowie, gdzie pełnił tajne posługi kapłańskie.
W 1945 roku objął parafię w Skalmierzycach, gdzie przez 37 lat, aż do swojej śmierci, był proboszczem. W tym czasie zdołał ożywić podupadły kult maryjny oraz sanktuarium, które przetrwało od czasów zaborów. Impulsem do jego działań było uzdrowienie umierającego dziecka pod obrazem Matki Boskiej. Udokumentował historię sanktuarium i obrazu, wznowił odpusty oraz doprowadził do koronacji obrazu maryjnego, która miała miejsce 4 września 1966 roku z udziałem kardynała Stefana Wyszyńskiego. W 1979 roku wprowadził tzw. Kwartalne Dni Ekspiacji. Około 1980 roku zbudował drogę krzyżową w formie kalwarii. Zmarł na skutek zawału serca w piątek, ale celowo opóźniał swoją agonię, aby umrzeć tuż po północy w sobotę, dniu maryjnym.
