Alfons Chmielewski
Alfons Chmielewski (urodzony w 1849 roku w Sudragach, zmarł 14 stycznia 1934 roku w Wejherowie) był działaczem narodowym na Kaszubach.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Chełmnie, a następnie kontynuował studia we Wrocławiu i Berlinie. W latach 1881-1889 pełnił funkcję sędziego w Suszu, a później w Człuchowie.
Był założycielem oraz prezesem Towarzystwa Przyjaciół Kaszub w Gdańsku. Sprawował również urząd sędziego w Wejherowie. W 1904 roku osiedlił się w Sopocie. Po przejściu na emeryturę, w 1906 roku, zainicjował powstanie Spółdzielczego Banku Kaszubskiego. Był także pomysłodawcą założenia Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia” w Sopocie oraz spółdzielczej księgarni „Macierz Kaszubska”.
W 1913 roku przeniósł się do Wejherowa, gdzie w 1920 roku objął stanowisko pierwszego polskiego burmistrza miasta.
2 maja 1922 roku został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za zasługi dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu pracy obywatelskiej”.
Jest patronem ulicy w centrum Sopotu.
Przypisy
Literatura dodatkowa
Ks. Alfons Mańkowski: Chmielewski Alfons. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1937, s. 324. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0
