Alfons Breza
Alfons Breza (ur. 13 grudnia 1891 w Więckowicach, zm. 22 marca 1934 w São Paulo) był porucznikiem w armii niemieckiej, uczestnikiem powstania wielkopolskiego oraz rotmistrzem Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Życiorys
Urodził się w Więckowicach w rodzinie ziemiańskiej Konstantego i Anny z Hutten-Czapskich. Swoją edukację na poziomie gimnazjalnym zakończył w Berlinie, gdzie wstąpił do 1. Pułku Kirasjerów Pruskich. W 1914 roku, w ramach tego oddziału, wyruszył na front I wojny światowej. Stopień podporucznika zdobył 12 lipca 1917 roku. Pod koniec grudnia 1918 roku rozpoczął działalność związaną z dostarczaniem zaopatrzenia dla powstańców w Poznaniu. Został skierowany przez Dowództwo Główne w Poznaniu do jarocińskiego Okręgu Wojskowego, gdzie objął dowództwo nad powiatem rawickim. Wraz z Ignacym Buszą, od 19 stycznia do 13 lutego 1919 roku, koordynował organizację lokalnych oddziałów powstańczych. Po niepowodzeniach w rejonie Rawicza, został przeniesiony na stanowisko adiutanta dowódcy frontu południowego. W marcu 1919 roku dołączył do 2. Eskadry Lotniczej, a następnie do sztabu dowództwa wojsk lotniczych. Na mocy decyzji Naczelnej Rady Ludowej awansowano go na porucznika. W sierpniu 1920 roku został przydzielony do Grupy Wielkopolskiej, działającej na froncie galicyjskim, gdzie pełnił funkcję oficera operacyjnego w sztabie 4. Brygady Kawalerii. W 1921 roku, jako rotmistrz, brał udział w III powstaniu śląskim.
W obliczu trudności ekonomicznych w 1926 roku podjął decyzję o emigracji do Brazylii. Po przybyciu do obcego kraju zajął się hodowlą koni oraz sportem. Niestety zmarł tragicznie – 22 marca 1934 roku został staranowany przez konia podczas zawodów hippicznych.
Był odznaczony Krzyżem Walecznych. Nie założył rodziny i został pochowany w São Paulo.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych
Przypisy
Bibliografia
Bogusław Polak (red.): Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. T. XII. Poznań: 2015. ISBN 978-83-927042-4-9.
