Alfredo Basile – Argentyński Piłkarz i Trener
Alfredo (Alfio) Rubén Oscar Carlos Basile, znany jako „El Coco”, urodził się 1 listopada 1943 roku w Bahía Blanca. Jest argentyńskim piłkarzem oraz trenerem piłkarskim.
Swoją karierę piłkarską rozpoczął jako środkowy pomocnik w lokalnym zespole Bahía Blanca, gdzie grał w latach 1959-1963. W 1963 roku przeszedł do stołecznego Racing Club de Avellaneda, gdzie jego trener, Nestor Rossi, przestawił go na pozycję środkowego obrońcy. Basile szybko stał się solidnym i efektywnym stoperem. W Racingu spędził siedem sezonów, z czego najwięcej sukcesów odniósł w sezonie 1966-1967, kiedy to zespół zdobył mistrzostwo Argentyny, Copa Libertadores oraz Puchar Interkontynentalny po zwycięstwie nad Celtikiem Glasgow. W 1970 roku przeniósł się do Huracánu, gdzie pod okiem Césara Luisa Menottiego zdobył swój drugi tytuł mistrza kraju w 1973 roku. W reprezentacji Argentyny zagrał 9 meczów.
W 1976 roku Basile rozpoczął karierę trenerską w amatorskim klubie Chacarita Juniors, a kilka sezonów później objął Racing Club de Avellaneda. W latach 80. pracował w kolumbijskich klubach, takich jak Instituto Cordoba i Racing Cordoba, a także w urugwajskim Club Nacional de Football. Największe sukcesy odniósł jednak w Argentynie, zdobywając wicemistrzostwo Argentyny z Vélezem Sársfield w 1985 roku oraz Superpuchar Ameryki Południowej z Racingiem w 1988 roku.
W lutym 1991 roku przejął obowiązki selekcjonera reprezentacji Argentyny po Carlosie Bilardo. W okresie od marca 1991 do sierpnia 1993 roku prowadził drużynę w 33 meczach bez porażki, zdobywając dwukrotnie Copa America. W ostatnim meczu eliminacyjnym do Mundialu 1994 jego zespół doznał zaskakującej porażki 0:5 z Kolumbią, co zmusiło ich do walki o awans w barażach. W dwumeczu pokonali Australię 1:1 i 1:0 na swoim terenie.
Na turniej w Ameryce Basile powołał 34-letniego Diego Maradonę, który niedawno ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej. Mimo że Argentyńczycy byli jednym z głównych faworytów do zdobycia złotego pucharu, odpadli w drugiej rundzie po niespodziewanej porażce z Rumunią. Dodatkowo, w dwóch ostatnich meczach musieli radzić sobie bez zawieszonego Maradony, w którego organizmie wykryto niedozwolone substancje.
Po mistrzostwach Basile został zastąpiony przez Daniela Passarellę. W późniejszych latach prowadził kluby takie jak Rosario Central, Huracán, hiszpańskie Atlético Madryt, San Lorenzo de Almagro, meksykańską Amérikę oraz CA Colón.
Nowy rozdział w swojej karierze trenerskiej rozpoczął w 2005 roku, kiedy to objął Boca Juniors. W ciągu roku zdobył z tym klubem trzy najważniejsze trofea piłkarskie w Ameryce Południowej, w tym swoje pierwsze mistrzostwo Argentyny jako trener.
15 września 2006 roku, po niespodziewanej rezygnacji José Néstora Pekermana, ponownie objął stanowisko selekcjonera reprezentacji narodowej. Drużyna pod jego wodzą w dużej mierze opierała się na piłkarzach, którzy dotarli do ćwierćfinału Mundialu 2006, wzbogacona o doświadczenie takich zawodników jak Javier Zanetti i Juan Sebastian Veron. Wraz z utalentowaną młodzieżą, taką jak Carlos Tevez, Lionel Messi, Gabriel Milito, Javier Mascherano i Juan Román Riquelme, dotarli do finału Copa America 2007, gdzie niespodziewanie przegrali 0:3 z Brazylią, która wystąpiła w rezerwowym składzie. Wcześniej, podopieczni Basilego pokonali m.in. USA 4:1, Kolumbię 4:2, Peru 4:0 oraz Meksyk 3:0.
Sukcesy szkoleniowe
- wicemistrzostwo Argentyny 1985 z Vélezem Sársfield
- Superpuchar Ameryki Południowej 1988 z Racingiem
- Recopa Sudamericana 2005, mistrzostwo Argentyny 2005 oraz Copa Sudamericana 2005 z Boca Juniors
- Copa America 1991 i 1993, 1/8 finału Mundialu 1994 oraz wicemistrzostwo Ameryki Południowej 2007 z reprezentacją Argentyny
