Alfabet niemiecki
Alfabet niemiecki to system oparty na alfabecie łacińskim, który służy do zapisu języka niemieckiego. Składa się z 30 liter, jednak w Szwajcarii i Liechtensteinie używa się tylko 29 liter, ponieważ ẞß zawsze zastępuje się SS/ss. Od końca 2016 roku, wielka litera ẞ stała się częścią oficjalnej ortografii niemieckiej.
Litery w alfabecie niemieckim i ich nazwy
Wieloznaki
W zapisie języka niemieckiego wykorzystuje się następujące wieloznaki:
- Wieloznaki oznaczające pojedynczą głoskę: ch, sch, ph, ng, ie, ou, a także dla zastąpienia liter ä, ö, ü, ß w nazwach własnych: ae, oe, ue, ss;
- Wieloznaki reprezentujące pojedynczą głoskę, które wynikają z ogólnie przyjętych zasad w języku niemieckim: bb, dd, ff, ss, ck, tz, dt, aa, ee, oo, ah, äh, eh, ih, th, gh, dh, a także tylko w sylabach nieakcentowanych: el, em, en, er;
- Wieloznaki i inne kombinacje liter oznaczające kilka głosek, które nie są zgodne z ogólnymi zasadami: äu, ei, eu, chs, dsch, tsch, a także tylko w nazwach własnych: tzsch, zsch, tylko w nagłosie: sp i st, przed samogłoską w środku wyrazu: ti, oraz w nieakcentowanym wygłosie wyrazu: ig.
