Alfabet gocki

Alfabet gocki to system pisma, który został prawdopodobnie stworzony w IV wieku n.e. przez biskupa Wulfilę, z zamiarem przetłumaczenia Biblii na język gocki. Składał się z 27 znaków. Obecnie istnieją hipotezy sugerujące, że mógł on powstać na podstawie następujących alfabetów:

greckiego (20 znaków)
łacińskiego (5 znaków)
runicznego (2 znaki)

Wulfilę przełożył Stary Testament na język gocki, pomijając Księgi Królewskie. Fragmenty tego przekładu można znaleźć w rękopisie znanym jako Srebrna Biblia, który jest obecnie przechowywany w Bibliotece Uniwersytetu w Uppsali.

Warto zaznaczyć, że alfabet gocki nie powinien być mylony z pismem gotyckim, które jest rodzajem krojów pisma przeznaczonych dla alfabetu łacińskiego.

Opracowania

Oto niektóre z publikacji dotyczących alfabetu gockiego:

Braune, Wilhelm. Gotische Grammatik. Halle: Max Niemeyer 1952.
Cercignani, Fausto. The Elaboration of the Gothic Alphabet and Orthography, in “Indogermanische Forschungen”, 93, 1988, 168-185.
Dietrich, Franz. Über die Aussprache des Gotischen Während der Zeit seines Bestehens. Marburg: N. G. Elwert’sche Universitätsbuchhandlung 1862.
Otto von Friesen. „Gotische Schrift” in Hoops, J. Reallexikon der germanischen Altertumskunde, Bd. II. 306-310. Strassburg: Karl J. Trübner 1915.
Haarmann, Harald. Universalgeschichte der Schrift. Frankfurt: Campus 1991.
Jensen, Hans. Die Schrift in Vergangenheit und Gegenwart. Berlin: Deutscher Verlag der Wissenschaften 1969.
Adolf Kirchhoff. Das gothische Runenalphabet. Berlin: Wilhelm Hertz 1854.
Streitberg, Wilhelm. Gotisches Elementarbuch. Heidelberg: Carl Winter 1910.
Weingärtner, Wilhelm. Die Aussprache des Gotischen zur Zeit Ulfilas. Leipzig: T. O. Weigel 1858.
Joseph Wright. Grammar of the Gothic Language. Oxford: Oxford University Press 1910.
Julius Zacher. Das gothische Alphabet Vulvilas und das Runenalphabet. Leipzig: F. A. Brockhaus 1855.