Alfabet fonetyczny ICAO

Alfabet fonetyczny ICAO, znany także jako Alfabet fonetyczny NATO, to powszechnie stosowany system literowania wyrazów w określonych kontekstach, takich jak komunikacja radiowa w lotnictwie. Każda litera alfabetu ma przypisane konkretne słowo.

Początkowo stanowił on część Międzynarodowego Kodu Sygnałowego (INTERCO), opracowanego przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). W latach pięćdziesiątych został zaakceptowany przez NATO i z biegiem czasu stał się standardem dla wielu organizacji, w tym amerykańskich, takich jak Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU), Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO), American National Standards Institute (ANSI) oraz American Radio Relay League (ARRL).

Główną zaletą tego systemu literowania jest jego prostość, jednoznaczność oraz odporność na zakłócenia. Dzięki unikalnemu układowi sylab w tworzeniu poszczególnych słów, nawet częściowa transmisja może być zrozumiała.

Litery

Słowa używane w kodzie pochodzą z języka angielskiego, jednak nie mają one dokładnej angielskiej wymowy.

Na przykład, pilot samolotu o znakach rejestracyjnych SP-FGX wypowiada je jako „Sierra Papa Foxtrot Golf Xray”.

W praktyce, kontrolerzy często skracają znaki wywoławcze do pierwszej litery oraz dwóch ostatnich (pierwsze wywołanie zawsze jest pełne). Na przykład zamiast „Sierra Papa Foxtrot Golf X-Ray” mogą użyć „Sierra Golf X-Ray”, pod warunkiem, że takie skrócenie nie wprowadza ryzyka pomyłki (na przykład w sytuacji, gdy w danym czasie na tej samej częstotliwości operują statki o podobnych znakach, jak SP-FGX i SE-AGX).