Alfabet etruski
Alfabet etruski to system pisma fonetycznego, który wywodzi się z zachodniej wersji alfabetu greckiego. Stosowany był w starożytności do zapisywania języka etruskiego. W jego skład wchodzą również znaki greckie, które nie były używane do wyrazów rdzennie etruskich, podobnie jak w polskim alfabecie litery x czy v. Etruskowie prawdopodobnie byli pionierami pisma na Półwyspie Apenińskim. Najstarsze znane inskrypcje datowane są na VI wiek p.n.e. Pismo to było powszechnie stosowane do połowy I wieku n.e., a także do około V wieku n.e. przez kapłanów oraz uczonych. Zazwyczaj etruskie pismo pisano od prawej do lewej, jednak w okresie archaicznym pojawiały się także linie poziome, w których tekst pisano na przemian od lewej do prawej i od prawej do lewej (tzw. bustrofedon), co oznacza dosłownie „jak orzący wół”. System ten był wcześniej stosowany przez Greków na wczesnym etapie rozwoju ich pisma. Większość innych staroitalskich alfabetów, w tym alfabet łaciński, jest modyfikacją alfabetu etruskiego.
